Bitef

ko je još u životu nalazio se prikaz trećeg romana Samo gudač, u kojem je HKA neposredno napadnut kao romanopisac. Iste godine se njegova finansijska situacija stabilizovala zahvaljujud godišnjim umetničkim dotaeijama 1840. Uspeh u Kraljevskom pozorištu u Kopenhagenu sa dramom Mulat, koja je izvedena i u pozorištima u Stokholmu i njegovom rodnom Odenseu, a prihvatile su je i privarne putujuće družine. Iste godine HKA kreće na veliko putovanje po Evropi i Orijentu. Na putu je, pored ostalih, skìopio prijateljstvo sa Felixom Mendelssohnom-Bartholdyjem. Kasnije je sreo i Pranza Liszta. 1842. Objavljuje putopis Pesnicki bazar, sa cuvenim poglavljima о koncertu sa Francom Listom i iskustvima sa železnicom, 1843. HKA počinje novu seriju knjižica malom Nove bajke, tj. više nisu „pričane za decu“. Zaljubljuje se u švedsku pevačicu Jenny Lind, ali ga ona odbija 1844. HKA se upoznaje sa mladim naslednikom Velikog saksonskog vojvodstva Cari Alexanderom von Sachsen-Weimar. Postaju bliski prijatelji i princ übeduje HKA da se preseli u Vajmar kao novi Cete (Goethe), sto se HKA nije dopadalo. 1845. Romani HKA objavljuju se prvi put na engleskom jeziku. 1846. Prve bajke objavljene na engleskom jeziku. 1847. Sabrana delà HKA objavljuju se u Nemačkoj, uključujući i njegovu prvu zvanienu autobiografiju, Na engleskom je objavljena iste godine pod nazivom Istinitapriča о тот životu. Prvo putovanje HKA u Englesku i Skotsku bilo je pravi trijumf. Tamo se sprijateljio sa Charlesom Dickensom. 1848. Bajke se objavljuju na francuskom jeziku. 1849. HKA se primljen u novo populamo pozorište „Casino“, gde je jedan njegov komad imao ogroman uspeh. 1851. Objavljuje putopis U Svedskoj, koji sadrži, na primer njegov poetski credo. Baš kao i fizičar H.C. Örsted, njegov uätelj i prijatelj, HKA vemje u trojstvo poezije, vere i prirodnih nauka, HKA dobija zvanje počasnog profesora 1852. Objavljuje prva sabrana delà pod novim naslovom Price, u kojima siedi savremeni pokret ka izraženijem realizmu. 1853. Objavljeno je dansko izdanje sabranih dela Kao deo te serije, prva zvanima danska autobiografìja Bajka о тот životu objavljena je kao revidirana i prosirena verzija nemačkog izdanja 1857. Druga poserà Engleskoj, gde HKA provodi vise od mesec dana sa Charlesom Dickensom, ovog pura uz veliko nerviranje Dickensa, koji je bio usred razvoda. 1860. (U autobiografiji je navedena 1858.) Prvi put i kad prvi danski pesnik uopšte cita HKA pred novoosnovanim Arbejderforening, konzervativnim radničkim udruženjem za prosvećivanje radničke klase. Bilo je око 20 čitanja pred brojnom publikom, ponekad čak pred 500 - 900 prisutnih. Cesto je dobijao pohvaie za svoj angažman. 1862/63. HKA putuje u Spaniju, kratko boraved u Maroku.

Putopis U Spaniji objavljen je 1863. 1866. HKA putuje u Portugal. Putopis Peseta Portugalu objavljen je 1868. 1867. HKA je imenovan za počasnog savetnika Odensea, akasnije postaje počasni građanin. Proslavljen je uz bakljadu priredenu u njegovu cast. 1868. HKA objavljuje priču Drijada, koja erpi iz njegovog iskustva sa Svetske izložbe u Parizu godimi dana ranije. Sklapa prijateljstvo sa mladim danskim kritičarem Georgom Brandesom, koji о njegovim bajkama objavljuje opširan članak štampan u „Illustreret Tidende“ 1869. 1870. Objavljen sesti i poslednji roman HKA Srećni Per. 1872. HKA objavljuje poslednju zbirku bajki. 1874. HKA je imenovan za kraljevskog savetnika 1875. Posle duge bolesti HKA umire 4. avgusta na imanju porodice Melchior „Rolighed“, gde su ga negovali do kraja života EUĐENIO BARBA (EUGENIO BARBA) Euđenio Barba roden je 1936. godine i rastao u selu Galipoli u Italiji. Društveno-ekonomska situacija njegove porodice znatno se promenila kad mu je oca (oficira) odneo rat. Po završetku srednje škole u vojnoj akademiji u Napulju (1954), digao je ruke od ideje da krene stopama svog oca i gradi vojnu karijeru. Umesto toga, iste godine emigrira u Norvešku i tamo radi kao zavarivač i momar. Istovremeno, na Univerzitetu u Oslu diplomila francuski jezik, norvešku književnost i istoriju religije. U Varšavu (Poljska) odlazi 1961. godine da bi studirao pozorišnu režiju na Državnoj pozorišnoj školi, ali je napušta godinu dana kasnije i pridružuje se Ježiju Grotovskom (Jerzy Grotowski), rukovodiocu Teatr 13 Rzedow u Opoleu. Barba je kod Grotovskog ostao tri godine. Godine 1963. putuje u Indiju, gde prvi put upoznaje katakali, pozorišnu formu koja je u u to vreme bila van vidokruga znatne vedine zapadnih pozorišnih praktičara i teoretičara Barbin esej о katakaliju objavljen je u Italiji, Francuskoj, SAD i Danskoj. Njegova prva knjiga, о Grotovskom, U potrazi za izgubljenim pozorištem izašla je 1965. u Italiji i Madarskoj. Po povratku u Oslo 1964. godine, Barba je želeo da postane profesionalni pozorišni reditelj, ali, kao stranac, nije bio dobrodošao. Stoga je napravio vlastito pozorište. Okupio je grupu mladih Ijudi koji nisu položili prijemni ispit na Državnoj pozorišnoj školi u Oslu i 1. oktobra 1964. godine stvorio Odin Teatret. Grapa je vežbala i držala probe u avionskom skloništu. Prvu predstavu, Omitofilene norveškog aurora Jensa Bjemeboa Qèns Bjömeboe) prikazali su u Norveškoj, Svedskoj, Finskoj i Danskoj. Posle te predstave danska opština Holstebro, gradić na severozapadu, pozvala ih je da tu osnuju pozorišnu laboratoriju. Za početak im je ponudila jedno staro imanje i malu svotu novea.