Branič

407

ших еуграђана ретко осуствује изван отаџбине, онда ћемо доћи до уверења, да је ово наређење готово илузорно, или му је барем врло незнатна ирактичка вредност. И б) у томе , што рок одржаја за непокретности прелази границу рока редовнога одржаја (24 год. у § 928), дакле, тражи 20 односно 48 год. (аг^шп. из речи „дванут онолико времена" у § 932), а за нокретности 6 год.; — дакле, тражи се већи рок но за ванредну застарелост (12 односно 36 год. у § 931). За примену § а 932, као што се из њега јасно види, није довољно тек ма какво осуство правога соиственика, већ оно које је „без кривице" његове, дакле оно, које је мотивирано потребом његових оправданих интереса н. нр. болешћу, учењем наука, трговинским послом и т. д., но не осуство ради просте проходње и уживања, а нарочито не осуство које потич.е из кривице, н. пр. бегство од регрутовања, или из војске, бегство дужника, и т. д. Та околност, да ли је осуствујући сонственик оставио застунника ради управе с имањем или није са свим је равнодушна за примеву §-а 922. — Најзад, при комбиновању рокова из §§ 928 и 929 с овим у § 932 ваља рачунати и краћа осуства од целе године. Свакако неће бити на одмет нашим нравницима да им овде изложимо и одредбе Црногорског општ. имовинског законика: Чл. 45 ,,Кад ко држи као власник ненокретно добро, а буде какав узрок који иријечи да влаштииа на њ пређе, он ће постати ирави бесиорни власник тога добра, иошто га за иупих 10 год. непрекидно у својој власти одржи. Инак, тим. одржајем може ирећи влаштина само на онога држитеља , који је незломислен и који је држину на закониту темељу стекао." Чл. 91 ,,Ко год незломислено држи какву покретну ствар као власник, а држину је њену стекао на закениту темељу, ношто ју је иуиих бгод. непрекидно одржао, она, већ тим одржајем, постаје његова беспорна влаштина."