Branič

НАСЛЕДНО ПРАВО

5

апсолутно ништавог тестамента од стране наследника, који би имали право да траже поништај истога, не даје правну егзистенцију том тестаменту него само фактичку. Тим с; признавањем фактичке важности та интересована лица одричу само свзга права да подигну тужбу за поништај тестаменша (МиШШз^иеге1), али не и одрицање на право наслеђа, ако би им исто наслеђе, ма због чега, доцније било опоручено. Признавање, пак, релативно ништавог тестамента од стране интересованих (т. ј. за тражење поништаја тога тестамента овлашћених) лица даје правну снагу том тестаменту. 133. — II. Дотоња невашоег теетагаента. — Пуноважан тестаменат може услед прилика, које доцније, пошто је већ направљен, наступе, бити обеснажен. Обеснажење тестамента може наступити или независно од воље тестатора, дакле услед неких других прилика, или услед воље самога тестатора (опозивање, ревокација тестамента.) 134. — 1) Обеенажење теетамента невавиено од вод»е теетаторове — Правило је: да пуноважан тестаменат не губи своју важност услед тога, што је доцније, пошто је већ прописно сачињен, отпао који захтев за важносш његову. Дакле, тестаменат, уредно направљен, важи и даље и ако је тестатор доцније постао неспособан да прави т^стаменат па као такав и умро. Ово правило, које су сви модерни законици изречно усвојили, није, истина, изречно исказано у нашем Грађ. Законику, али оно и у нас несумњиво важи (аг§. из законодавног решења од 9. маја 1849. год ВН. 393., које је оштампано испод §-а 476. и у коме се вели: да сродниди јеромонаха, који је у опште неспособан да тестаментом располаже на случај смрти са својим имањем, могу наследити од њега оно, о чему је он, пре ступања у манастир, тестаментом наредио). 1 По нашем законику потоња неважност или обеснажење тестамента, а независно од воље тестаторове, наступа само код привилегованог тестамента услед

1 Тако н. пр. Аустријски, § 575: „Законито изјављена последња воља не може постати неснажна ради тога, што су препреке касније наступиле. — Види напред бр. 31.