Filatelista

34 lacije iseljavanjem, reorganizacije službe i sl. Poznato Je npr. da je novoosnovana zajednička direkcija zatvorila nekih sedamdeset pošta 30. 09. 1945. (Dokument br.20/45). Iz ovih dokumenata ne može se razabrati da li su se neke od tih novozatvorenih pošta uopše otvorile po završetku rata ili je odluka o njihovom zatvaranju samo službeno priznala stvarno stanje na terenu.

Popis pošta u Prilogu 3 oslanja se prvenstveno na sačuvane verodostojne pošiljkei uzima kao polaznu tačku popis Pošta na ovom području koje su delovale pred sam slom Kraljevine Italije 1943. Popis Je uređen po abecednom redu italijanskih naziva mesta ı podeljen po bivšim italijanskim direkcijama.

Nefrankirane pošiljke mogu se uglavnom podeliti u dve osnovne grupe i to:

. Pošiljke poslate od strane osoblja, službenih organizacija ı preduzeća koja su imala pravo koristiti besplatnu poštansku službu bilo u celosti, bilo u odredjenim okolnostima. U početku su to bila vojna lica, organi vojne uprave, boračka odnosno invalidska udruženja, organi civilne narodne vlasti, sudovi, kancelarije Crvenog. krsta, nacionalizovana preduzeća ı preduzeća pod nadzorom Vojne uprave. Početkom 1946. povlastica slobodne poštarine Je ukinuta za većinu dotadašnjih korisnika i od tog doba se svodi uglavnom na pošiljke kancelarija Crvenog krsta ı na deo Vojne uprave zadužen za pravnu službu ı unutrašnje poslove. U svakom slučaju, takva mešta nosi službeni žig pošiljaoca, a često ı neku ikapisnui naznaku (SI. 23);

S1.25 Nefrankirano pismo: Piran - Kopen 10. 08. 1946. Slobodno od poštarine – koverta i službeni žig Udruženja invalida u Piranu.

. Pisma i dopisnice bez frankature gde je poštarina plaćena gotovinom ı navedena kao takva rukopisom ili upotrebom PAGATO ili sličnog namenskog žiga. Takva pošta uglavnom potiče iz 1945. ı rane 1946., iako se susreće i kasnije, a uvek joj je razlog nedostatak maraka. Zanimljivo Je dodati da postoje i primeri delimičnog plaćanja gotovinom s odgovarajućim oznakama u nedostatku spec!fičnih nominala (Sl.26).

. Upotreba maraka Zone B. Do sada nije poznat ni jedan slučaj upotrebe maraka Zone B u Zoni A ili Italiji ı takva se upotreba ne smatra mogućom. Postoje retki slučajevi upotrebe ovih maraka u Jugoslaviji na pošiljkama očigledno napisanim u Zoni B, verovatno od strane posetilaca i ubačenim u sandučiće izvan Zone i koje Je Jugoslovenska pošta tolerisala. Takođe je poznata upotreba maraka Zone B u Rijeci posle 05. 01. 1947., dakle posle uvođenja Jugoslovenskih maraka. Sigurno se radi o pošti iz okolnih mesta koja je doneta pri poseti gradu i koje je riječka pošta tu ı tamo prihvatala. Budući da su ı takvi objekti retki, a postoje ı pisma iz Rijeke gde frankatura markama Zone B nije prihvaćena, može se zaključiti da je taj pristup bio suprotan propisima. S druge strane poznati su pokušaji upotrebe jugoslovenskih maraka u Zoni B, koji u većini slučajeva nisu poznati ı označeni su standardnom porto „1“ oznakom, iako kod dela takvih pošiljaka porto taksa nije bila naplaćena u dolasku. Poznato je i nekoliko objekata s mešanom frankaturom Zone B i Jugoslavije s