Filatelista

18

trougarskih divizija prema 6 srpskih, a na istočnoj granici Srbije 6 bugarskih naspram 5 srpskih divizija (0). Prema nekim drugim podacima pod komandom Makenzena bilo je ukupno nešto više od 682.000 vojnika.

Ovoj sili Srbija je suprotstavila oko 300.000 vojnika: od 1 poziva do poslednje odbrane (5). Ukupna Jačina snaga srpsko-crnogorske vojske na dan 5. oktobra 1915. iznosila je oko: 370 bataljona, 40 eskadrona (oko 300.000 pušaka) i 813 topova (1). Spori tok borbe usled otpora srpske vojske nije odgovarao planovima nemačke Vrhovne komande, te je, u cilju bržeg odvijanja ratnih operacija, pojačala postojeće jedinice sa još 18.000 vojnika.

"Kada je (Makenzen) prebacio svoje trupe preko Dunava na našu teritoriju, naše javno mišljenje Je obuzela panika, ali se kao sigurno, očekivala hitna saveznička pomoć, kako od strane Rusa, tako ı od Francuza i Engleza (7). Obećanja, koja su Srbiji dali saveznici, da će je pomoći i vojnički, čim počne velika ofanziva protivu nje, nisu se ispunila (6). Takođe, ni grčki kralj Konstantin, progermanski raspoložen, nije ispoštovao svoje obaveze iz vojne Kovencije iz 1913. godine.

Nemačka Jedanaesta armija sastojala se iz:

- Nemačkog trećeg korpusa (25. rezervna i 6. pešadijska divizija) - prema Smederevu.

- Nemačkog četvrtog rezervnog korpusa (11. bavarska i 105. i 107. pešadijska diviziJa) - prema Ostrvu

- Nemačkog desetog rezervnog korpusa (103. ı 101. pešadijska divizija - prema Ramu i Velikom Gradištu, i

- Austrougarskog odreda generala Filepa: 6 landšturmskih bataljona i 6 baterija na odseku Veliko Gradište - Oršava.

Austrugarska Treća armija sastojala se pored austrougarskih trupa 1 iz: - Nemačkog 22. rezervnog korpusa (44. ı 43. rezervna i 26. pešadijska divizija) - zapadno od Zemuna.

11. armija se borila u Srbiji ı Makedoniji sve do 30. jula 1916. godine, kada je ostala samo sa 101. pešadijskom divizijom da nadgleda bugarske Jedinice. U novembru 1916. godine Je regrutovana Hipel divizija koja je imala nemačke oficire i bugarske vojnike, da bi u Januaru 1917. bila reorganizovana kao 302. pešadijska divizija sa potpuno nemačkim ljudstvom.

Sve četiri pešadijske divizije (101., 103., 105. i 107.) bile su prvobitno angažovane na Istočnom frontu u tzv. Gorlice-Tarnow ofanzivi (101., 103., 105.), odn. bici za Lavov (107.). a onda prebačene na jug da bi učestvovali u napadu na Srbiju. Detaljniji podaci (Znaniecki Malte, 1914-1918. Info) ukazuju na sledeće:

101. pešadijska divizija je zauzela Prištinu krajem novembra ı nastavila do grčke granice u decembru 1915. godine. Celu 1916. ı delom 1917. godine ostala je na Solunskom frontu. Stotreća pešadijska divizija je takođe stigla do grčke granice i ostala do aprila 1916. sodine. Posle kratkog boravka na Solunskom frontu 107. pešadijska divizija je vraćena u Rusiju početkom Januara 1916.