Gledišta

mogu podređivati institucije samoupravljanja svojim determinizmima. Geneza radničkog samoupravljanja ne može mimoići ovu tendenciju u svojinskim odnosima. Iz te činjenice izvode se različiti zaključci. Smatramo da je jednako neprihvatljiva teza kojom se radničko samoupravIjanje osporava i traži njegova suspenzija da bi se uklonila tendencija svojinskih suprotnosti, kao i teza kojom se te suprotnosti priraaju kao inherentan sastojak radničkog samoupravljanja i očekuje njegov dalji progresivan razvmj kao konfliktuelnog sistema. Ovo posleđnje stanovište uzima da se u sistemu radničkog samoupravljanja društveni odnosi uređuju i ostvaruje materijalni i društveni napredak pomoću konfrontacije različitih interesa, njihovog institucionalno uređenog i politički kontrolisanog sukobljavanja i poravnavanja. To stanovište polazi od pretpostavke da je u realnosti društvenoekonomskih procesa da t a suprotnost interesa među učesnicima društvenog procesa rada, a da preimućstvo samoupravljanja leži u tome što se takvi interesi mogu otvoreno ispoljiti, sučeliti, sukobiti, pomiriti, nagoditi. Nasuprot tom stanovištu može se istaći teza da je suprotnost interesa unapred data ako se draštveni procesi odvijaju unutar svoj'nskih' suprotnosti (antagonizama između svojinskog monopola i najamnog rada, i među svojinskim monopolima), a da preimućstvo radničkog samouprav-i Ijanja leži baš u objektivnoj mogućnosti da se unu, tar draštvenosvojinskih odnosa ukinu svojinske suprotnosti, a interesi radnika i radnih zajednica ujedinjuju i usaglašavaju u procesu samoupravnog odlučivanja. Ako u samoupravljanju vidimo sistem u kome će se kretati draštveni rad i razvijati draštvo kroz sukobe interesa, a ne sistem koji sadrži mogućnost za istinsko ujedinjavanje interesa radnika, i ako ovu dragu mogućnost ne budemo razvili i realizovali, bićemo suočeni sa socijalnim sukobima koji će dovoditi u pitanje i samu suštmu radničkog samoupravljanja. Jer socijalni sukobi koji izviru iz svojinskih suprotnosti ako ne bi doveli do ukidanja tih suprotnosti značili bi održavanje i obnavljanje fundamentalnih antagonizama u odnosima proizvodnje, u krajnjoj analizi: suprotnosti između svojinskog monopola i najamnog rada. Ako se pođe od suprotnosti među društvenim grapama koje su spregle svoje interese sa pojedinim svojinskim monopolima iza koj'h stoji nejednaka ekonomska, proizvodna i društveno politička moć, sukobi među njima preko nagodbi, uzajamnih ustupaka, delimičnog saglašavanja i pregrupisanja, ponovnog konfronthanja i sukobljava? nja vode dominaciji i eksploataciji slabijeg od jačeg, i u toku te neprestane borbe u svakoj od radnih zajednica razlučuju faktičke nosioce i korisnike

39

DVA PRILAZA PROTESTNIM OBUSTAVAMA RADA (ŠTRAJKOVIMA)