Gledišta

što je proizvedeno. Međutim, njihova struktura je različita, jer se jedan javlja kao rezultat privredne delatnosti i sačinjavaju ga po posebnom postupku obračamati proizvodi u pojedinim privrednim delatnostima ili još konkretnije u pojedinim proizvodnim jedinicama, a drugi se sastoji od sume amortizacije i raznih oblika dohodaka. Na sličan način i ukupan ili bruto-prihod proizvodne jedinice može se posmatrati dvojako: kao rezultat proizvodne delatnosti i realizacije proizvedenih dobara i kao ekonomski agregat koji se raspodeljuje na posebne namene u skladu sa potrebama reprodukcije proizvodne jedinice i društvene zajednice. Kako radna organizacija određuje dohodak iz ukupnog prihoda i kako ga raspodeljuje namenski precizno je definisano u st. 2. čl. 11. Ustava SFRJ. Formulacije koje su tu date mogu biti predmet teorijskog istraživanja i proveravanja. Posebno zaslužuje pažnju problem troškova proizvodnje, odnosno troškova poslovanja. Metodološki se može postaviti i pitanje o ekonomskom obliku za kvantifikaciju trošenja radne snage: da M postoje troškovi radne snage? Da li se kao takvi troškovi mogu smatrati ukalkulisani lični dohoci ili ne mogu? To je, svakako, problem za diskusiju. I, najzad, ako se složimo da je dohodak na nivou radne organizacije identičan sa njenim čistim prihodom, tada se u analizu može uvesti niz novih odredaba pri ispitivanju dohotka dohodak privredne organizacije, dohodak radne jedinice, lični dohodak. U takvom kontekstu se može definisati i zarađeni ili poslovni dohodak, kao i radni dohodak. Ovaj poslednji ne predstavlja nikakvu dualističku kategoriju (str. 1309), jer je on, pre svega, dohodak. Atribut „radni” označava da je to dohodak koji se stiče na osnovu učešća proizvođača svojim radom u proizvodnom procesu i razlikuje se od dohotka koji se prisvaja na bazi svojinskih odnosa. Tako je bar za sada uobičajeno u našoj ekonomskoj literaturi i ne samo u našoj. Da li se može praviti svojevrsna sinteza o kojoj govori Ceme na str. 1318. i koju označuje kao „radno-svojinsko” tumačenje dohotka ostaje otvoreno pitanje. Naime, Cerne je samo napomenuo da je njegovo tumačenje dohotka „radno-svojinsko”, ali ga nije objasnio. On ga je izveo kao zaključak iz analitičkih jednakosti koje po svojim članovima i dmštvenim odnosima koje ti članovi predstavljaju teško mogu biti prihvaćene, bar po onome što je meni poznato o ekonomskoj nauci i njenim metodima istraživanja i izlaganja. 6. OSNOVNA RASPODELA DOHOTKA U RADNOJ ORGANIZACIJI U prvoj hipotezi Ceme je postavio pitanje da li je dohodak radne organizacije osnovna kategorija našeg privrednog sistema? Mislim da je on sasvim dobro istakao da se osnovna kategorija jednog privrednog sistema mora definisati kao kategorija preko koje se izražavaju osnovni odnosi proizvodnje i raspodele (str. 1306). Treba dodati da se pod osnovnim odnosima podrazumevaju odnosi radnih Ijudi u

297

METODOLOSKB I DRUŠTVENB OSNOVE TEORIJE RASPODELE DOHOTKA (ID