Gledišta

ali društvo dobiva nova saznanja (informacije) samo posredstvom pojedinca; forme društvene svijesti se nealizuju i razvijaju samo i samo posredstvom pojedinaca.”

NOVINARSTVO br. 4/1967.

MILO POPOVIC: In memoriam: Dušan-Duda Timotijević; LJUBOMIR DULOVIć: Mogućnosti izgradnje informativnog sistema u oblasti novinarstva; Dr GORDANA BOSANAC: Neke opće empirijske karakteristike „mass media” kao osnova za teorijsko-kritičko objašnjenje modusa informacije i njenih svojstava; PRVOSLAV RALIČ: O bitnom odnosu društva i štampe; dr MIODRAG TRAJKOVIC: No vinsko preduzeće privredna organizacija posebnog društvenog interesa; MUHAMED NUHIC: Institucija slobode štampe u našem društvu doživljava dijalektičku negaciju: VOJA MICOVIC: Načelo javnosti, sredstva informacije i institucija tajne; JOVAN POPOVSKI: Položaj sredstava informacija u društvu; NIKOLA CVETKOVIC: Osnivaču sa pravima i obaveze; MARKO KOZMAN: Preživele koncepcije o štampi; SRĐAN SOKOLOVIĆ: Organizacija redakcija u Jugoslaviji; BRUNO BEGOVIC: Ispitivanja stanja Jugoslovenske periodike u 1966. godini; FRANCCIS DE CLOSETS; Civilizacija komunioiranja; PHILLIPPE TENET: Nauka o medijima masovnog komuniciranja; i dr. MUHAMED NUHIC: Institucija slobode štampe u našem društvu doživljava dijalektičku negaciju. Fuad Muhić je jedan od učesnika u diskusiji o izmeni Zakona o štampi i drugim sredstvima informisanja, koju na svojim stranicama organizuje Redakcija časopisa „Novdnarstvo” povodom izrade prednacrta ovog zakona. „Kad god se u nas u poslednje vrijeme pokretao razgovor o slobođi štampe, odnosno o pravnom definisanju, us-

tanovljavanju i garantovanju te demokratske institucije, svaki put mi se nametalo pitanje: šta, zapravo, ona zna či u uslovima društvenog samoupravljanja? piše Muhamed NuMć. Razvojem samoupravljanja društvena sfera saopštavanja, razmjene, rmšljenja d ideja doživljava svojevrsnu transformaciju. Klasični odnosi između nje i društva (države) i građanina odnosi u kojima se država pojavljuje kao garant slobode štampe i kao zaštitnik svojih interesa i građana prema štampi, postepeno gube značaj koji su ranije imale. Informisanje, postajući uslov i limit samoupravljanja, postaje sfera djelatnosti čvrsto inkorporirana u samu bit sistema u kojem mu nestaju i formalna obilježja zasebne, od države i građanina (njegovih asocijacija) izdvojene politike sfere. Taj proces ide, uglavnom, onom progresijom kojom se država, kao oblik organizacije društva, transformira u samoupravnu organizaciju gradana. Ako se to ima u vidu, tj. ako se uvažava dato sta nje i poštuju tendencije kretanja, i ako se u tom sklopu posmatra evolucija društve nog položaja i uloga informisanja, pnbližava se zaključku da institucija slobode štampe u. našem društvu biva dijalek tički negirana. Ona tu negaciju upravo doživljava preras tajući i urastajućd u jedno pravo i jednu dužnost, kojima objekt nije izvan njih i kojima subjekt i garant nisu sila izvan i iznad njih, nego u njima bez obzira na to koliko to zvučalo neshvatljivo i neuobičajeno. To pravo i dužnost anticipirani su aktom inauguracije samoupravljanja kao osnove društvenih odnosa, a definisani su u Ustavu SFRJ. To su pravo i dužnost in formisanja, čaja se sadržina ne iscrpljuje obavještavanjem kao takvim, nego obavještavanjem radi ostvarivanja prava i dužnosti samoupravIjanja. Vec na ovom stupnju našeg razvoja, a posebno ako se imaju u vidu njegove tendencije, institucija slobode štampe ima samo uslovno istorijsko značenje značenje zadrža-

684