Gledišta

djr slavko milosavlevski

I Jedan malo potpuniji uvid u političku teoriju socijalizma pokazao bi da sve do današnjega momenta nije pružen autentičniji model socijalizma od onoga koji se može „konstruisati" iz Marksovog spisa „Građanski rat u Francuskoj", koji je jednim delom nastao anaiizom političke prakse Pariske komune. To svakog onog koji danas želi da analizira strukturu savremenih političkih sistema socijalizma obavezuje na nužne komparacije. I to ne zbog manje ili veće dogmatske privrženosti jednoj shemi koja je izgrađena na jednoj od najklasičnijih revolucija proletarijata, nego zbog toga što „konstrukcija” savremenog političkog modela socijalizma teži da implicira neke elemente ovog klasičnog modela. Haravno, niko i ne pomišlja da bi politički model Pariske komune koji je nastao u određenim društvenim uslovima mogao biti prihvaćen i „apliciran" u svim savremenim političkim situacijama socijalizma. Ali je isto tako pogrešno olako ignorisanje iskustva političkog sistema Pariske komune, ukoliko se ima pretenzija na socijalističku sadržinu savremene političke orijentacije. Svi savremeni politički sistemi moraju imati neke zajedničke atribute bilo kao već ostvarene realnosti, bilo kao neki elementi kojima bi oni težili. Ako bismo među dosadašnjim ostvarenim političkim sistemima socijalizma hteli da pronađemo onaj koji bi mogao da nam indicira neke elemente koji bi mogli biti integralni deo jednog

DEMOKRATSKA TRADICIJA I SKUPŠTINSKI SISTEM

545