Književne novine

•. . CV ie

\

i Bi,

O NAJOROVJ - DNEVNNMNJ 5 PARTIZANIMM.

Nastavak sa 1 strane

literarno ostvarenje. lako. je. pisac na nekoliko mesta izjavio da piše uglavnom o sebi, lišavajući tako sebe hroničarskog beleženja događdja, on je ipak, hteo to ili ne, dao niz dokumenata o borbama i

· životu partizana, o pobedama i po-~

vrazima... Od Bihaća, gde se prvi put susreo s partizanskim borcima ji vrhovnim komandantom drugom Ti“, tom,. preko Bosanskog Petrovca, Drvara, Livna, Rame,. Gračaca, Ne=

' retve, Idbara, Govze do Durmitora

dag je put kojim je marširao iznemogli i bolesni pesnik borac i na

' kom Je on imao šta da doživi, čime

da se zađivi, o čemu da piše.. Koliko samo zanosa, ushita, radosti, sreče! Koliko klonuča, padova, aumnji i kolebanja! A povratka nije bilo niti ga je smelo biti, treba lo je ići do kraja. — do pobede ili jo poraza! Sve to prožima ovaj dnevnik, ove' lirske zapise u Kojima se prepliću san i java, bore se i jedno drugo nadjačavaju. To se moglo dogoditi samo kod ovakvog koveka kakav je bio Vladimir Nazor, Večiti .zanesenjak, okrenut u ivet svojih maštanja, koji nije ponekad mogao da shvata ozbiljnost neke situacije u određenom trenutku. Pesniku jeđan događaj posluši samo kao oslonac, kao povod đa ie zanese i prenese u SnOvVe SVOje mladosti, jake i nepobeđene. Sugestivno dajući neravnu borbu iIzmeđu partizanskih, nemačkih i dr. jedinica, što za pesnika najčešće znači nešto nadzemaljsko i nestvarmo, mi se i sami, poneseni, za momehet. upitamo: gde smo i šta se to a pesnikom zbiva!? A. ipak, sve je ho bila samo jedna gola stvarnost, buna teškoća, stvarnost koja je zahtevala velike žrtve i herojska de-

Dok je prvi deo stvaran u preWasima između okršaja, dotle je drugi, pod naslovom „Pahulje i varnice“, jako pisan pod daleko lakšim uslovima, sređenijim i bo\jim, više prisećanje, dato suvlje, WM kratkim, isprekidanim rečenicama i redje sa zanosima. Ovaj deo dnevnika obuhvata razdoblje od marta do cktobra 1944, tako da neRMostaju zapisi (pesnik ih nije n; napisao!) o Petoj neprijateljskoj Ootanzivi i događajima koji su ušlefilli posle. Doduše, Nazor će se tih Hana,- „sada kao pretsednik ZAVNOH=a, setiti bilo za svog botravka u Lici, bilo u Italiji na lečenju, no ipak to su samo sećanja, kratka i isprekidana drugim poslovima. Ali u tim „Fahuljama i varnicama" ima na nekim mestima toplog kazivanja, čega je više u ·prvom delu, lirskih pasaža i sl. Lirizam je jedna od osnovnih karakteristika Nazorova dnevnika „S partizanima". Izuzimajući ličnost druga Tita,

koju p'ssc na nekoliko mesta pla a

stično slika i koju je još plastičnije dao u svome čuvenom ciklusu pesama „Legende o drugu Titu“, druge likove nije jače izdvajao. Celu Natodnooslobodilačku borbu Nazor je posmatrao kao delo svih Jugoslovena, bez obzira na naciju, svih boraca — ođ najmladjega do najstarijeg. Možda malo od ostalih otskaču likovi bake Spasenije i deda Coslava, o kojima/ je dao zaokružene celine, koje su ustvari male priče ili jezgrovito skicirana građa za neka veća, opširnija dela, na koja je'Mazor pred kraj rata često pomišljao. Sem toga. u toku borbs mastala je, kso posebno poglavlje ovoga dnevnika, potresna pripovetka „Podzemna Bosna".

K nizu dnevnika i sličnih zapisa o Narodnooslobodilačkoj borbi, što ih napisaše Rodoljub Čolaković, Vlađimir Dedijer, Čedomir Mindđe_rović, Todor Vujasinović i drugi, priđeužuje se i NazOrov dnevnik „S partizanima“. Izuzimajući zapise Rodđoljuba Čolakovića, Nazorov dnevnik je na{l:terarnije pisano delo koje imamo o teškim i slavnim partizanskim borbama. )

: Tode ČOLAK

(iyanejb WRNMIOTXC 8 ANE BEŠLIĆ

\ d - RMMIŽEMNE NOVINE

| ZRAZ ri 'br • 6

Pre svega, zapažen esej Ivana Fochta »Stravinški nije protiv Hayd> na« Nerkez Smajlagić piše o indqg> striji i kulturi, Pismeno napisan esej, ali rečene su već poznate i priznate istine, a to je dosta od Smailagiča. Pesnik Vuk Krnjević meditira

o nekim problemima i temama Andri-

ćevih pripovedaka. NKlokventmost, poetske vizije i· metaforska mapomena:

»Umjetnikov otpor prema sebi ustvari .

je otpor protiv ništavila«. Matko Peić piše o Kdouardu Vuillardu, a YVelibor Gligorić o Otokaru Keršovaniju u rubrici Svjeđočanstva. Dragiša Živković piše o Knjizi Ivana Fochta »Istina i biće umjetnosti«, gde lepo napominje »da_ je umetnost, kao\čulno doživljavanje i pretstavljanje, najniži stepem spoznaje i proizvod ranijih epoha, i da u đanašnjoj eri racionalnog i spekulativnog umovanja njoj sve manje ima mesta u duhovnom tvoraštvu čovekovom«. Midhat Begić piše o Bergsonovoj Knjizi »O smijehu« i kaže: »Djelo Bergso> novo zanima nas i kao književna kultura i kao kritička metoda kojoj je smijeh sredstvo presjeka životnih i književnih pojava«. Risto Trifković opširno | afirmativno prikazuje knjigu Miška Kranjeca »Zemlja se s nama pokreće«. Po običaju, rado se čita YvYubrika, Pregled knjiga u redakciji i izboru Slavka Leovca i Huseina Tahmiščića. Hugo Klajn piše o omlađini, ljubavi i hrabrosti a povodom Grozdane Olujić i promašene pretstave Beogradskog dramskog pozorišta »Izlet u nebo«. Ono zašto se Klajn zalaže, »za hrabrost« — ustvari je ako ne melođramski a Ono, pomodni kič kome se lako naseda. Luka Pavlović hronjčarski i sindikalno-novinarski piše o pozorišnom životu u Sarajevu.

SAVREMENIK, br. 6

Na uvođnom mestu Dimitar Mitrev prikazuje Knjigu »Odrapg« — izraž« Mite Hadži Vasileva. Zajedno ·sa Hadži Vasilevom Mitrev se zalaže »za dijalektički pogled na svet. objektivne predmetnosti« tvrdeći (po Hardži Vasilevu) »da niz današnjih idealističkih i izrazito formalističkih tretmana umetničkog fenomena vuče svoj duboki koren još u Kantovoij iđealističkoj i formalističkoj estetici«. sa više reda trebalo je tumačiti tezu: »Stvaralaštvo je· kreativni akt pretvaranja odraza u izraz«. »Još se probija' ona kolona« to je lepa poema Radohje Vešovića. To je najbolje što je Vešović napisao u poslednie vreme, ali nije trebalo' da »razrokim očima tuđeg bola« gleđa »domaće Fransoaze, Sartre«, i druge, tu, ponegde, prestaje poezija, a to zna

i Radonja Vešović. Poeziju su još

objavili Matej Bor, Aco Šopov, Božidar Timotijević i Dragan Kolundžija. Sa pažnjom se čita interpretatorska skica' Dragana M. Jeremića »Tragikomično pozorište. žena Jo-

\

TRIBINA

ZA

Stvaralac uvijek živi u znaku ! qroznice i iščekivanja, preznojava |se od napora đa djelu dš ne samo oblik, ne samo formu, već i sadržinu, i da njegovo djelo bude i njegova ličnost sagledana u.nizu općih ljudskih preokupacija. On neće da bude odijeljen od vremena, od svoje sredine, od samoga sebe. Stvaralac je stalno povezan s nizom živothih pitanja, i krećući se kroz labirinte suštinskog zbivanja nastoji ući u bit onog određenog, konkretnog što sam zastupa; nastoji prodrijeti što dublje i Što

|aie u određene postavke odre| đenih tema; dati svoju vlastitu |Sintez određenih umjetničkih kom| ponehata. A ipak, dovršavajući sVoO| je djelo on se nailazi pred pitanjem: kako će tekuća kritika ocijeniti njegovo ostvarenje, da li će publi;ka, kao odlučujući faktor, shvatiti bit onog što je u djelu kao osnovna postavka naglašeno? Itako će stvaralac u nizu postavljenih pitanja tražiti odgovore S nastojanjem da buđe što dđosljedniji objektivnoj, a ne subjektivnoj istini vanj=skog, a ne unutarnjeg svijeta. Pobunit će se, Što je i logično svakoj pristranosti, jer kritika treba da bude izvor svoje vlastite istine, da buđe neprikosnovena u sVOjim rasuđivanjima.

Međutim stvaralac često stoji pred znakom pitanja, iako razvoj kuiture postaje sve intenzivniji. Dovoljan je i let:mičan pogled u tu' manifestaciju ljudskog duha, u tu suštinu određenih stvari koja je oblike duhovne imaginacije DpOvezala sa samim životom, da bismo vidjeli i spoznali čvrstoću koja vrijeme i život povezuje u onu nužnost koja neminovno dolazi u njihov:m međusobnim odnosima. Jer nitko nije u mogučnosti da iz života odvoji umjetničku istimu, niti

iz umjetničkog djela korijenje vre~

ZLOG ČASOPISA —

neska«, Dr Vida Marković školski tumači B. M. PFostera u napisu »Stare

forme ·i novi sadržaji«. Pavle Zorić

u eseju »Svet bola i samoće« insistira u odredbi da »Petar. Šegeđin pokazuje naročitu sklomost za slikanje psihopata«. Zorić tvrđi da su »Osa– mljenici« „najslabija knjiga Petra Šegedina. »U senci jedne novogradnje«, proza Meta Jovanovskog, u Zzna=> ku — obnova tradicije, Uz Četpdesetogodišnjicu KPJ i SKOJ-a Todor Vujasinović piše ma temu »Provala« — o aprilu, komunistima i beogradskoj policiji u 1995 godini. Eleonora Mićunović ispoveda knjige Borisa Ziherla »Književnost i društvo« tvrdeći da Ziherlov rad o egzistencijalizmu »međutim, ima širi smisao« i da je Ziherl pokazao »izvanrednu strpljivost, pedantnost« Radmilo Dimitrijević mneprecizno i konvencionaino piše o knjizi Vlađana Nedića »Simo Milutinović-Sarajlija«. Čini se, da Đimitrijeviću smeta što Nedićeva knjiga nije pisana po opštepoznatim receptima profesorske literarne škole. O pesmama Pavla Popovića, Hur

NK 1 OE Ra sela Tahmiščića i Blaža Šćepanovića

nadarćno piše Branko Jovanović.

· MOGUĆNOSTI, br. 5

Čedo Prica, u prozi poštaje sve sigurniji, &samosvojniji. To potvrđuje i odlorhak proze objavljen u ovom broju Mogućnosti. Ovde, na osoben način tretira se savremenost, naš čovek. »Nesigurni uzroci«, stihovi Đura Šnajdera nisu bez izvesne ritamske celine i neke naglašene nesmislenosti. »Sveci i pelivani« pesme Danijela Dragojevića pevaju, o Gospi, Svetom Vlahu, Bogu i jabukama. Proza Čeđomira Minderovića, sva od doživljaja, ođ emocionalnih vibracija Svetlosti, kiše, Zapadni Bengal, Indija, majmuni i pozornice, mrak. »Narodnooslobodilački pokret u Splitu 1942 gođine« — to je tema o kojoj piše Ivo Petrinović. Milan

mesečine,

Selaković prikazuje roman Briha Koša »IL Ti{o«,

ANA BEŠLIĆ: SKICA ZA SPOMENIK

NAŠE TEME, br. 2

Put Partije — put borbe i slave to ,je uvodni tekst posvećen godi» šnjici KPJ i SKOJ-a. Vladimir Baka» rić objavio je opširno i bogato pre» davanje o unutrašnjem razvoju i za» dacima komunista. Sa posebnom pažnjom, čitaju se Bakarićeve rečenice o seljaštvu. Pedantna, školski napisana studija Ađolfa Dragičevića na

temu »Na marginama trećeg izdanja '

sovjetskog udžbenika političke eko nomije«. Milan Prelog piše: »Povratak mitu« (bilješke uz »sistem« filozofije historije Arnolda J. Toynbeeja); članak bi bio dobar da Prelog piše sa više analitičnosti i trezvenosti. Smeta kratko i forsirano diskvalifikatorsko obračunavanje sa »Sistemom« filozofije istorije Arnolda J. Toynbee-ja. Ervin Peratoner nastavlja da ispovedđda razna shvatanja O modernoj umetnosti. ,Peratoner je novo ime u domaćoj esejistici, jedaQ od onih koji su čitali dosta a koji još nemaju stava. »Putevi i perspektive evropske integracije (IV) — to je tema o kojoj piše Zdenko Rajh.

|. Duško Car reprezentuje svoje »ana~-

lize« nastale na marginama pročita=nih knjiga. To je članak: Na drugoj obali suvremenog u našoj literaturi, U novinarskom napisu »Putovi filo» zofije« Boris TMHudoletnjak desetak puta pita se — Šta je filozofija, đa bi na kraju zaključio — kako se na to pitanje ne može kratko odgoOVOriti. O republičkim centrima za O brazovanje omlađinskih kadrova piše Stipe Šuvar, U rubrici vođič čitaocima — Vjekoslav Mikecin piše o Rudiju Supeku (Umjetnost i psihologija) i Etjen Suriou „Odnos međo umjetnostima«, a o Borisu Ziherlu piše Milan Dukić.

'KNJIŽEVNOST, br. 4

Meditativno melanholične varijacije na temu Isidora Sekulić i »Kronika palanačkog groblja« objavila je Svetlana Velmar Janković pod naslovom »Susreti na groblju«. Tekst pobuđuje znatiželju. Pesme Desanke Maksimovi* »Još jedno poslednje saznanje« ispričavaju jednog liričara koji se brani od prolaznosti. Posle dugog razmišljanja u svom odlomku romana »Crveni petao leti prema nebu« Bulatović je utvrđio da je Muharem (jedna od glavnih ličnosti) živ; svadbari se igraju, pojavljuje se luda Mara (senka svih dešavanja) i svi hoće da vide crvenog petla, ali »nikako da uhvate petla. Pobegao im na pa odozgo peva kao lud«. »Leptir što

trešnju, Pesme Velimira Lukića umile u svitanju« i »Stihovi o tuzić ostvaruju · izrazite lirske atmosfere, jeđan svet koji je racionalno opredeljen. »Pola sata do polaska 'aviona« to su prozne egzibicije Jare Ribnikar, ali više egzibicije. Oto i Liza BihaljiMerin. objavili su luciđno. pisane kratke napise o kulturnim događa-

jima Beograda,, o novim knjigama,

—- POVEST 0 PRAVOM PISO —)

čega sam pri oceni najboljih dela ju venske književnosti tako brižljivo podvlačio pobi ya cijlj«? To sam činio Zbog usvojenom prošle godine, navodnika, a kao najviše merilo socijalizma uzima a»ličma sreća čoveka«.

»Zbog

ING. DUŠA B. POLJEVOJ: — OVAJ ODGOVARA! NIJE MO MERILO SOCIJALIZMA LICNA SREĆA ČOVEKA

premijerama, izložbama. Čita se sa pažnjom, sa simpatijama. Gde se ne slažem sa porodicom Merin — ćutim, blago se smešeći, poput Tonija Kregera. Zoran Gluščević u WM njiževnom pregleđu piše o knjizi Đerđa Lukača »Tomas Man« i napominje »da Lukač viđi samo ideološki faktor u oblikovanju umetnosti«.

SUSRETI, br. 5

»Pjesme« Dragufina Vujanovića u znaku sentimentalne lirike, raspevanosti i ispraznosti. Mnogo reči, štimovanja, »osećanja«. Proza Marka Đonovića »Melem« počinje ovako: »Na brađavici brđa crkva, oko mje avlija, u avliji trava — đa se bolje spava«, (?!) »Četiri pjesme u prozi« Zlatka Tomičića sazđane su od elementarnih vizija, od simbola i ljudskih strasti, ođ neumitfnih jadđikovki. Sve liči na stih: »vjetar je duvao, vlažan i Vvruć«, Pesme su objavili i

R SAMO IMPRESIJA ?

niz njegovih umutammjih tjeraju ga na šutnju, na pasivinošt

mena. Oni. su nerazdvojivi, jer istina, naša istina ostaje najtrajniji prilog vremena u djelu umjetnika. To je ono ljudsko jedinstvo koje spaja granice narođa, koje otkriva lice i naličje određenih sredina i određenih epoha, jer u čemu se sastoji umjetnost već w samome životu, Svaka proturječnost je. izlišna, umjetnost je ne pr:hvaća, a ipak jedinstvo ljudskog života nije jedinstveno; njegova raznorodnost svakog stvaraoca stavlja u iskušenje, postavlja mu niz pitanja, traži rješenja bezbrojnih zađataka, umjetničk: oblik, prema tome i nije ništa drugo nego izvorna matematička operacija u kojoj pokušavamo riješiti s određenom materijom pdređene ljudske komponante. Covjek i priroda to su osnovn: faktori umjetničkog djela. Ono što vidimo, što možemo donekle opipati, a ipak odnos između nas i u nama samima teško može biti poistovećen. Jedna jedina, tek nazrena sjenka neki predmet osvjetljava posve drugačije dvojnika dotičnog predmeta, jer vid sagledavanja zavisan je! o mnoštvu što u nama i oko mas živi, zav:san je od same izvormosti, zavisan je od položaja gdje i na kojemu mjestu doživljaj ostvaruje svoju umjet·ničku istinu, pod kojim okolnostima, u kakvoj atmosferi, u ambijentu, u čijem prisustvu. Potreban bi bio čitav redoslijed' on:h uslova koji čak i pokušaje izvornosti dovodi, do određene lUmjetničke bit:, da bi ba donekle mogli utvrditi njezine osnovne vrednote.

Koliko god život bio istina, jer drugačije ne može da bude, 'život u umjetničkom djelu, u 'preokupacijama stvaraoca može postati i jedno htijenje ili jedna iluzija. S tim kritika mora biti na čistu, ali kritika mora bit: na čistu gdje je po-

četak istine u nekome djelu, gdje je tu prisustvo čovjeka ili prirode, gdje se oni sjedinjuju ili gdje se oni razilaze. Stvaralac pod svojim prstima ili mrvi ono Što se zove svijet, a to je prirođa i život sa svim unutarnjim ljudskim podsvijestima, ili od njegovih ulomaka građi tvorevinu kojoj daje samu istinu života. Stvaraočeve su mogućnosti neograničene. Imperativ njegove teže nema svoju određenu gravitaciju, i zakon gdje stvaralac treba da započne svoju tvorevinu, a gdje da je završi ne postoji, ili još bolje rečeno, taj zakon u njemu samome, u njegovoj snazi i imaginaciji, u prođuhovljenju same materije, u razradi određene teme, u biti određenog toka postoji.

Književnik sa svojim djelom u-

vijek je u iščekivanju. Impresije koje se u obliku Kkitičkih bilježaka javljaju u našoj dnevnoj i

periodičnoj štampi mogu ponekad za pisca biti odlučujući faktor. Desilo se« ne jedamput, 'da napor nekog pisca izražen u njegovom djelu bude kroz nekoliko fraza, kroz nekoliko rečenica, u jednoj bilješci ocijenjen s posve negativnom ocjenom. Bilješkar jedne takove bilješke dao je svoj sud isključivo na temelju impresije ne ulazeći u analizu teksta, jer u jednoj informativnoj bilješci namjenjenoj javnosti to nije niti potrebno, niti je moguće. Umjesto istinite, sinteze o djelu đobili smo impresiju s negativnim osobinama; prema tome je pisac i njegovo djelo ostalo izvan objektivne istine, izvan određenog kritičkog fokusa, izvan reda stvari na kolosjeku naše kultucne klime. Mogućnosti da se pisac obrani od jednog takovog stava, veoma Su male, a on čak to i ne želi. Ne

zato što nc bi imao hrabrosti, već

razlođa

koja je štetna: objektivna istima nam je potrebna; a objektivna istina zahtijeva i objektivnu informa– ciju o svakom djelu našeg pisca. Kad suvremen pjesnik u nekoliko novinskih ređaka „negativno ocjenjuje poetske vređnote jednog drugog Suvremenog pjesnika isključivo s pozicije svojih ličnih afiniteta, to je njegovo lično pravo kone nitko ništa ne može da ospori. Ali kad on to svoje lično prayo prenosi u' široku javnost, takav pothvat ima i moralnu odgovornost o kojoj se kod nas dovoljno ne vodi računa,

Nastaje pitanje: da li djelo pisca može doživjeti da bude i ncgativno ocijenjeno? Odgovor će glasiti: da.

U ovom slučaju kritičar treba da mnogo dublje, strastvenije s točno preciziranim argumentima po-

bije stvaraočevu istinu, ili da je svede na ograničen prostor njcegove urnajeinićke moći; da :stinu

koja se nalazi u djelu, a to je čovjek i prirođa, osvijetli s onih' pozicija koje će nam tumačiti onaj drugi učinak što nije mogao doći do svoje čvrste, jedinstvene umjetničke povezanosti, do onog heposrednog, oblikovanja koje je nu žno toku određenih ljudskih stvari. „Drugačije i ne može bitl. Informator za široku javnost treba u svojoj strasti da bude povezan uz istinu isto onoliko kao i stvaralac, isto onoliko kao i vrijeme. Simteza a ne impresija je ovdje ono bitno što se -nameće kad je riječ o ocjeni književnih djela namijenjenih širokoj javnosti, sinteza u kojoj će „objektivnost” za:sta biti objektivna.

Srećko DIANA

na III Kongresu sovjetskih pisaca)

toga što se u Programu SKI, te reči stavljaju pod znake

\IZ govora Borisa Poljevoja

Mile Biskupljanin, Pavle Kićevac i Slobodan Popović. Miodrag Petrović u napisu »Hroničar revolucijee piše o Jovanu Popoviću i kaže, izmedu ostalog, i ovo: »Jovan Popović je pri poveđač sasvim osređnih, prosečnih kvalitetas. Uz „Četrdesetgodišnjicu KPJ i SKOJ-a Aleksa Ivanović impresivno piše o Đorđu Lopičiću kao protagonisti socijalne literature. U Zapisima Dragiša Vitošević piše o sudbini romana, a Vlada Bunjac o"

Đbljavljuje ulomke iz opsežne me” objavljene građe »Rovinjski razgo” vori« fi?

LETOPIS MATICE SRPSKE, br, 6

»Šta je pesma« — studija Eriha Kes lera neobično interesanina, živo na

pisana. Iako se ponegde — u tuma» čenju shvatanja pesme — ne slaže» mo sa Kelerom — prihvatam njego"

vu odredbu: »Prave pesme koje das” nas tu i tamo još nastaju, jednostave most koju dostiže pesnik naše epo” he, sve je to sasvim druge vrste: to je prešlo preko dna i provalija sve“ sti, to je najviše zrelost svesnog iskustva i truda«, Odmah iza Kelerovog escja urcdnici Letopisa objavili su Šest slabih pesama mlađih i najmlađih .,jugoslovenskih pesnika. »Udo* vicae, priča Ćamila Sijarića — sva u staromodnoj varijanti »ortodoksnog pripovedačkog stvaranja«. »Goste . proza Dragoslava Mihailovića, interesantno. Ezra Paund (prevedeno) 0” bjavljuje četiri pesme; moglo je i više da se objavi. Rubrika Vreme sadašnje: »Šetnja po prvom lepom danu proleća« dnevnik Saše Pcetrovića, a Vremc prošlo: 'Đetiri pesme Jovana Pačića. Knjige prikazuju slo bodan Miletić. Draško Redžep, Milo rad Živančević i Žavko Vidak.

ŽIVOT, br. 6

»Ulica« — to je ciklus od deset bć“ sama koje potpisuje Drago Kuđić, radnik u željezari Ilijaš kod Sarajc“ va. Neđo Parežani:i, pripovedač, pola“ ko se modernizuje. Žarko Vidović U ovom broju zavišava obiman esej »Pesnik se rađa«. Smoetaju pomalo Vidovićeva »diskutovanja« -- sme li pesnik biti intelektualac, a naročito insistiranje o nekakvoj, odredbi »pesnička senzacija«. 1 zaključak! »Poezija je imaginarna apsolutiza“ cija postignuta rečima —c·enzacija” ma«. »Devojka u plavom«, pesme Stanke Ristić — žeonskolirske, paučis naste, sentimentalne. Osveženje — Sti“ hovi Vladimira Majakovskogš NA SAV GLA8, prvi uvod u poemu. RU” brika Savremenici o scbi — pOošVć? ćena je Marku Markoviću, I opeke anketa — Tremutak dječje knjievV“ nosti.

Rade Vojvodić