Narodna milicija

vučeno u sovjetskom saopštenju neposredno posle londonskog 7а5еdanja, pretstavljalo je jednostrani postupak zapadnih imperijalista u rešenju nemačkog problema i najgrublje kršenje odluka Potsdamske konferencije. Američki imperijalisti i njihove zapadno-evropske sluge nemaju nikakvog prava da na svoju ruku razmatraju pitanje Nemačke, tj. da donose odluku o stvaranju zapadno-nemačke države, u kojoj bi američki imperijalisti mogli da obnavljaju vojnoindustrijski potencijal zapadne Nemačke. Na pravednom rešenju nemačkog pitanja zainteresovane su u prvom redu zemlje Istočne Evrope, nemački narod i zapadno-evropski narod. Medjutim, američki ekspanzionisti brutalno prelaze preko svih zahteva istočnih suseda Nemačke, kršeći pri tom sve svoje ranije obaveze.

_ Dalji korak Sjedinjenih Američkih Država i ratnih huškača pretstavlja stvarenje pakta »Pet sila« u Brislu. Pretstavnici Velike Britanije, Francuske i zemalja Beneluksa, sprovodeći planove Volstrita, sklopili su vojni pakt koji nije uperen protiv eventualne nemačke agresije. Nasuprot, taj pakt postaje oružje u rukama američkih ekspanzionista kako u ratno-huškačkoj kampanji protiv demokratskih država, tako i u borbi protiv demokratskih snaga u svakoj zemlji, članici zapadnog vojnog saveza. Antidemokratski i imperijalistički poduhvat Sjedinjenih Američkih Država, pokazuje osim toga namera da zapadna Nemačka postane sastavni deo OVOS pakta. To je, izmedju ostalog, pokazalo uključenje zapadne Nemačke medju zemljama Maršalovog plana.

Još više je razotkrio ratno-huškačku politiku vladajućih krugova SAD govor Trumana u Senatu, njegova treća poslanica po redu u toku ove godine. Pretsednik Sjedinjenih Američkih Država rastužio se nad sudbinom Evrope i evropskih naroda, optužujući Sovjetski Savez i zemlje narodne demokratije da ne poštuju nacionalnu nezavisnost i suverenitet pojedinih zemalja. Te lažne optužbe imale su za cilj da prikriju sve teže ekonomsko stanje širokih radnih masa u SAD i američku intervenciju u Italiji, Francuskoj, Grčkoj, Kini i ostalim zemljama. Govor Hari Trumana, sav prožet histerijom i besomučnom mržnjom na demokratske snage, imao je za cilj da da podrške zapadno-evropskim reakcionarnim krugovima.i da skrene pažnju američkog naroda sa pitanja unutrašnje politike i da odgovornost za sve teže stanje u zemlji kao i u zapadnoj Evropi baci na demokratske države i demokratske snage zapadne Evrope. Ali u tome pretsednik SAD i američki huškači na novi rat ne uspevaju. Milioni Amerikanaca suprostavljaju se ratnohuškačkoj politici američkih monopolista i milionske mase u zapadnoj Evropi sve odlučnije se bore na učvršćenju mira i ostvarenju medjunarodne saradnje.

OSAM MILIONA ITALIJANA GLASALO JE ZA DEMOKRATSKI FRONT

U Italiji su 18 i 19 aprila do 14 časova izvršeni izbori za Parlament i Senat. Izborima je prethodila kampanja koja se razvijala u duhu opšte borbe izmedju Demokratskog narodnog fronta s jedne strane i tabora reakcije na čelu s vladinom Hrišćansko-demokratskom strankom, s druge strane. U predizbornoj kampanji reakcionarne stranke upotrebile su sva moguća sredstva, počev „od zastrašivanja gladju pa do pretnji tenkovima i bornim kolima. Neobično veliku ulogu su igrali američki imperialisti koji su pretili italijanskom narodu ukidanjem »pomoći« i čak bacanjem atomskih bombi na Italiju. Aktivnost katoličke crkve, to jest Vatikana bila je isto tako besomučna. Popovi su u crkvama i na svakom mestu agitovali za demohrnišćane i fašiste, preteći paklom onima koji budu glasali za Demokratski narodni front. Reakcionarni krugovi Zapada na čelu s američkim imperijalistima izvršili su niz predizbornih ma– nevara s ciljem da obmanu italijanski narod. <

Uoči izbora pretstavnici Sjedinjenih Američkih Država, Velike Britanije i Francuske pokrenuli su pitanje revizije mirovnog ugovora s Italijom, predlažući da se Slobodna Teritorija Trsta ustupi Italiji. Američki imperijalisti i njihovi zapadno-evropski sateliti učinili su ovaj manevar iza ledja Jugoslavije, nastojeći da pomognu De Gasperija na aprilskim izborima. Njihov cilj nije bio da iznadju jedno bolje rešenje tršćanskog pitanja, nego naprotiv, da raspire šovinističke strasti i da ih kanališu protiv italijanskog: Demokratskog fronta i nove Jugoslavije. Američki imperijalisti i njihova glasačka mašina, kao što je naglašeno i u noti naše vlade, neprekidno su sprečavali donošenje pravilne odluke o Trstu. Tako su postupili na mirovnoj konferenciji u Parizu. Takodje, sabotirali su svaki sporazum u Savetu bezbednosti o izboru guvernera Slobodne Teritorije Trsta. Važno je podvući, da su svi ti postupci ratnih huškača bili upereni i protiv interesa naroda Jugoslavije i interesa naroda Italije i Slobodne Teritorije Trsta.

Pritisak reakcije iznutra i spolja bio je veoma veliki. To se naročito odrazilo poslednjih nedelja uoči izbora kada su američke eskadrile aviona i eskadre bojnih brodova preplavile italijanske aerodrome i luke. Milioni tipiziranih pisama, u kojima se agitovalo za desničare, stizalo je iz Amerike italijanskim biračima. Mnoga perfidna sredstva upotrebljena su za obmanjivanje birača, kao paketići s hranom, cigaretama i tome slično.

Unutar zemlje je upotrebljen nezapamćen teror kome nema primera u istoriji predizbornih borbi. Vlada i Vatikan započeli su klevetanjem suseda i demokratskih zemalja uopšte i pretnjama narodu, izvodeći vojne i političke napade u skoro svim većim gradovima Italije. Kao vrhunac pretnji bila je izjava šefa. Hrišćanskodemokratske stranke pretsednika vlade de Gasperija da će zadržati

vlast bez obzira na ishod izbora. Policiski vladin teror i verski teror Vatikana imali su uticaja na izvestan broj politički zaostalih birača, verskih fanatika seljaka i žena čija pismenost, prema zvaničnim podacima, ne prelazi više od 50%. Takvi elementi doneli su većinu Hrišćansko-demokratskoj stranci i ostalim fašističkim strankama.

Demokratski front izašao je na izbore sa parolom očuvanja nezavisnosti zemlje i demokratije i uspostavljanja dobrih odnosa sa svim miroljubivim i demokratskim narodima sveta.

Sami izbori protekli su u znaku brutalnog terora vlade, policije i katoličke crkve. Na izborima su upotrebljena sva nedozvoljena sredstva počev od falsifikata pa do krvavog terora ubijanja i premlaćivanja. Izborni listići su bili falsifikovani, popovi i »časne sestre« su glasale po trideset i više puta, mrtvi su bili unešeni u biračke spiskove, samrtnici su donošeni na birališta uz pratnju popova koji su im pretili paklom ako ne glasaju za demohrišćane. Italija je bila preplavljena strancima, koji su »imali« pravo glasa i glasali za demohrišćane i fašiste. Kamioni su krcati fašistima išli iz mesta u mesto, koji su izazivali nerede napadajući pristalice Demokratskog narodnog fronta i glasajući po nekoliko puta.

Uprkos svega toga Demokratski narodni front odneo je značajnu pobedu, dobivši preko osam miliona glasova. Za Front su glasale najprogresivnije i najborbenije snage zemlje. Front je u potpunosti zadržao svoje pozicije, a u mnogim provincijama, kao na primer, na Siciliji, u Liguriji, Emliji i Apuliji, on ih je poboljšao, uprkos besomučnog terora koji je tamo sproveo Vatikan i vlada. Sve to svedoči da Demokratski front ostaje osnovna politička snaga Italije koja pretstavlja nacionalnu nezavisnost, suverenitet, progres, demokratiju i mir. S takvom snagom moraju računati današnji neprijatelji italijanskog naroda, jer Front i nadalje sa svom svojom silom produžava borbu za prava radnog naroda, obnovu zemlje, mir i potpunu nacionalnu nezavisnost, a protiv onih koji sa sobom donose ropstvo, glad i nesigurnost.

CEHOSLOVAČKO-BUGARSKI UGOVOR O PRIJATELJSTVU, SARADNJI I UZAJAMNOJ POMOĆI

Dvadeset trećeg aprila potpisan je u Pragu ugovor o prijateljstvu, saradnji i uzajamnoj pomoći izmedju Čehoslovačke Republike i Narodne Republike Bugarske, koji pretstavlja novu kariku u lancu ugovora medju zemljama narodne demokratije i zvanično potvrdjuje prijateljstvo naroda Čehoslovačke i bugarskog naroda.

Џеомог је zaključen Кгафко vreme posle potpunog prelaska vlasti u ruke naroda u Čehoslovačkoj i posle izvršenih reformi, kao što su agrarna reforma, nacionalizacija itd. On pada isto tako u vreme konačnog ujedinjenja stranaka radničke klase u zemljama narodne demokratije. U Bugarskoj, Madjarskoj, Rumuniji i PoljBkoj izvršilo se i izvodi se ujedinjavanje radničkih partija i stranaka u jedinstvene radničke partije.

Ugovor ima veliku važnost danas kada provokacije medjunarodne reakcije protiv demokratskih zemalja postaju sve besomučnije. U Savetu bezbednosti Čehoslovačku klevetaju narodni izdajnici i njihovi gospodari s one strane Okeana. Ugovor dokazuje da su provokacije samo izraz besa reakcije, koja je izgubila pozicije i u Čehoslovačkoj i u Bugarskoj. Ove zemlje neće više nikada u budućnosti biti objekt tih mračnih sila, jer je u njima narod uzeo vlast u svoje ruke.

Ugovorom se daju medjusobne obaveze u slučaju napada od strane Nemačke i njenih saveznika. Njime se obezbedjuju obe zemlje od eventualnog porobljavanja i njime se daje do znanja onima koji su u Minhenu prodali Čehoslovačku, a Hitleru izručili Bugarsku, da su one sada osnažene još jednim prijateljskim ugovorom. Ugovor je sklopljen u duhu Povelje Organizacije ujedinjenih

nacija i još jednom potvrdjuje da istinski demokratski narodi teže

razvoju medjunarodne solidarnosti na bazi mira i uzajamnog poštovanja suvereniteta i slobode. Najzapadnije i najjužnije granice narodno-demokratskih zemalja baš su Čehoslovačka i Bugarska. Zato je i veća važnost ugovora, koji još tešnje izražava savezništvo izmedju Čehoslovačke i Bugarske, povećavajući njihovu odbranbenu moć.

*

Razvoj posleratnih odnosa izmedju Sovjetskog Saveza i Finske našao je svoj odraz u Ugovoru o prijateljstvu, saradnji i uzajamnoj pomoći, potpisanom u Kremlju u Moskvi 6 aprila ove godine, On pretstavlja značajan preokret u tim odnosima.

U vremenu prve Velike oktobarske socijalističke revolucije Finska je bila izložena tlačenju apsolutističke carske vlade kao i svi ostali narodi Rusije. Oktobarska revolucija ponela je samostalnost finskom narodu, ali ta samostalnost ubrzo je postala plen neprijatelja zemlje socijalizma Sovjetskog Saveza — inostranih imperijalista i njihovih eksponenata u Finskoj. Posledica toga bila su dva rata izmedju SSSR i Finske. Zaključeni ugovor stvara novu bazu za odnose medju narodima Sovjetskog Saveza i finskog naroda. On je platforma za izgradnju iskrenog prijateljstva i dubokog poverenja izmedju dva susedna naroda, bez obzira na njihovu moć i veličinu, jer Sovjetski Savez istupa prema svim narodima podjednako — na bazi ravnopravnosti i uzajamnog poštovanja kuje novi red. Zbog toda ugovor pretstavlja veliki doprinos odbrani mira i demokratije u Evropi, a istovremeno državama potpisnicama daje garantiju u slučaju agresije od strane Nemačke i njenih saveznika.

23