Nova Evropa

пажње, бива уврштен; цисац је непознат, и сад би, по пројекту, имао одговарати уредник, не за непажњу, већ за овај деликт, па будући да се у томе случају не пита за dolus, имао би уредник бити кажњен са 15-20 година робије! Који уредник, и најдржавотворнији (у сваком смислу те злоупотребљаване ријечи) може бити сигуран да му се данас-сутра неће овако што догодити! По данашњем нашем закону о употреби тиска, такав би уредник могао одговарати, у најгорем случају, само за прекршај занемарене дужне пажње, кажњиве са 300—2000 круна или затвором од 1 до 6 мјесеца; а није ни праведно да више одговара. Кад би се овака начела о колективној одговорности провела и на осталим подручјима казненог права, нико на свијету не би био сигуран да га власт неће кад-тад позвати на одговорност, и казнити ради било чега тешком казном,

И репресивна казна, све кад има и карактер превентивне мјере, ипак мора — по својој величини — стајати у сразмјеру према дјелу које специјално кажњава и опћенито превенира (или кани превенирати); нема, стога, разлога да се нека дјела, само зато што су почињена штампом, казне много строжије него друга дјела која нијесу почињена штампом, Оправдано би то било, можда, тек у извјесним изнимкама; овај пројект Закона претвара то у правило, Тако, напримјер, ко путем штампе изнесе на јавност туђе личне и домаће прилике, и тим повреди мир и спокојство било чије, казниће се затвором, од једне године и новчано од 10.000 динара. А ако се то исто не учини штампом, остаје казна досадањег закона (од 1 до шест мјесеца). Зашто толика разлика2 Осим тога, лосадањи закон предвиђа, сасвим оправдано, некажњивост, у случају да је неко био „присиљен то учинити особитим околностима"; пројект Закона потпуно одбацује тај олакшавни разлог, И сад узмите овај примјер: Г. Раде Пашић запада у новчану неприлику, па да би се из ње извукао моли оца нека му прибави какву државну наручбу; рецимо да га је отац одбио, п да је ствар остала на томе, Ви, у истим границама, то изнесете на јавност путем штампе; зар се не би нашао суд, који би то супсумирао под цитирану установу, и Ви, вршећи своју дужност грађанина-новинара и кроничара, бивате кажњени на затвор од једне године дана и на новчану глобу.,.

Овај пројект закона има и ову установу: „Ко путем штампе објављује очигледно неистините вијести, у намјери да се тиме узнемири јавно мишљење, казниће се затвором од три године, и глобом од 50.000 динара“. Пренесете, рецимо, какву вијест из какве мало познате мале јужноамеричке републике, — да је, напримјер, тамо Министар Саобраћаја уморен, зато што је у јавности означен као корупцијонист, нешто, дакле, што би могло бити аналогно нашим приликама, те што даје одмах

234