Pastir

501

кога патише чеето и свети споменици хришћански крст и гроб Спаситељев: Године 614 ОзроГе перешски завлада Терусалимом помоћу старих неприГатеља крста Христова ТудеГа зароби и ПатриГарха Захари1у с многим хришћанима, и сам животворећи крст. Обожатељ сунца не хтеде дирнути у светињу хришћанеку, као негда што Филистимљани не дотакнуше се заробљеног кивота завета. Крст Христов чуваше се у ризници царског, и прегемник Озротев побеђен од Ираклша, поврати га натраг хришћанима. Сам цар просто обучен и босоног унесе та 1 победни знак хришћанства у поновљени храм гроба Гоподњег, на велику радост целе цркве, коГа Ге горко тужила за крстом, што га неверници заробише. Но — то Ге била њена последња радост: после шест година, таГ исти цар, посумња се да ће моћи одпор дати непршатељима и сачувати св. град од посљедоватеља нове вере лажних пророка, одплови у Цариград и понесе собом животвореће дрво. Наскоро после тога на молбу патршарха Софронта, поврати крст натраг храму гроба Господња, на првашње место. Нови господари Херусалима, арапи, не бранише хришћанима, као и пређе, долазити и клањати се часном крсту, ма да су славе хришћанске држале се у заробљеном граду, но не с таком свечаношћу и радошћу као пређе. Турци, кош с почетком XI. века завладаше Палестином, не поступаше већ тако. Пуни злобе и пакости, угњетвваше жестоко хришћанске богомољце, што долазише безброшо особито од Запада. ТаГ нритисак принуди нашосле западне хришћане наоружати се против неверника и њих из св. града изтерати. Хришћани знаГући, да би у време борбе поборници вере лажног иророка гледали, да униште животвореће дрво, сакриГу га на неко поташо место, и кад св. град паде пред кретоносцима, изађу на сусрет Терусалимски хришћани победшоцима са животворећим крстом. „Кад угледаше, вели летописац крстоносне воше, хришћани часни