Plotini platonicorum facile coryphaei Operum philosophicorum omnium libri LIV : in sex enneades distributi

LIBER ἐκείνο, »υράμεσω ἄλλαὶς ἡ wéduxe Tà yogv xc? τὸ κωτωνοςμενον σιωώ-ή]ειν, ὀμητεον τὸ σωυαφάὺ γίνεῶαι.κᾳ) πλεόνιὼς τὸ γσοιῦ παβὔναι, ὁμιθιότητι κα] ταυτότητα. καὶ συυώπ]ειν τῷ συγήψει, εδ ενὸς διέίργοντος. σώμασι μεν

ESL " N 2; » 3, 7 *Xmes d coara XcAUETO) XOIVayet? Ἡ ἄλλήλοις.

gu o$ ccu, cOuaci 8 dutpyeraj. $d* &dpéenns πούναυ αλλήλων TO ἑπερότήτι σὲ xod dieci : ὅταν οτιῶ ἡ ἑτερότής μὴ Wrap, Ὠλλήλοις τᾶ µη ἕτερα φάρεση. εκείνο μὲν οιιὸ p exo ἑτερότήτο,αεὶ urápecn, Mese δε ὅτον μη ἐχωμενκάκεινο μεν ἡμῶν ex ἐρίεται ὥσε πσεριημᾶ» ἔνναι-ημεῖν δε xciv, oce ἡμέίο σε pi exélyo. xg) aci n£y rspi avo , ἐκ a di eie eO (B A&zrcjuev, XN. eioy χορὸς ἐξάδων.καίπερὶ ἔχον περὶ τν κορυέβαἸου, τόωπείη &) eie τὸ έξω τῆς Φεοις. ὅταρ δε ἐπιαρέν η , 4d τε Καλώς κφὴ ὄντως πεθὶ αὗτον εχει. ὅτω κα) ἡ-μεῖς ἀδὶ μὲν περὶ αὐτα. κφὴ ὅτομ ἡ,λύσιςἡμῖν

ἈΑὑκέτιὲ- σπαντελῆς ἔσοι.ᾱ κα] ὅκ ἔτι ἐξόμεφα. ἂν dei

fé uk Uo

* xa

^ 5 ον E »n 3 9: 4 9 3» (m δὲ εἲς αὐτονιώλλ ὅταν εἰς αὐτὸν ἴδωμεν, τοτε « oui NIS UU NES z 3 BAy τέλος Καὶ ονάπαυλα.κα/ τομή ἀπώδειν χιορόύὰσῳ ὄγτως ππερὶ αὐτὸν χορεία» ἐγθεόν.

NONVS. 367

A foperius,exitimándum e(talijs quibufdam vie

ribus , quavidelicet ratione intelligens ad id quod intelligitur naturaliter admoueri pote(t, copulam eiu[modi'confici:atque etiam propin quius quàm intelligens adefle fimilitudine & identtate(vt ita dixerim)quadam, coguato 4; copulari nallo interim feiungente. Corpora enim proptercorpora coniungialijs prohibenz tur:atincorporea corporum obítaculo difiunz ginon poffunt. Non igitur loco interíeincorporea diftant,(ed alteritate potius & differenz tia quadam. Quando igitur diuerfitas hec, & (vtitaloquar) alteritas abeft,tüc qu& propterea diuerfa no füt, fibiinuicé adfanr.lllud (an& cum nullamin fe admittat diuerfitatem , femperadeít: nosautétunc prefentes illi fumus; quando diueríitatem nullam prorfus habemus. Illud rurfus nó appetit nos, vt inde circá nos verfari cogatur : at nos illád appetimus, ideoque circa illud ipfi ver(amur.Iam veró ferri

C Per reuoluimur circaidem,non tamen aísidué

alpicimus ipfum:fed quemadmodum cantans tium chorus, quamuis circa fummum ducem fe reuoluat,diuerti tamen alicui poteftab ipfo ducis afpectu,atque diflonare: fed quando ad ipfum vertitur, recté admodum concinit;ac cir ca ipfum tuncfe reuera cOuertit: ita & nos fem per reuoluimur circa Deum,etiam quando in-

de foluemur omnino,nequeillum vlterius cognofcemus.Non tamen ia ipfum femper conuertis mur,íed quando in eum proríus infpicimus, tunc deniq; nobis finis optatus requiesq; cotingit: neque amplius diffonamus, dum fcilicet diuinum reuera chorum agimus cifcaillum;

fBeatitudo anime contemplantis Deum.

Cap. IX.

Sicut omnia boua funt à primo bono, fic omnis amor ad quodcunque bonum feratur , accenfus ef] naturaliter ab zodem. Amor ergo nofTer cum iu nullis v(quam bonis quic[cat velut fine , pro fine vbi fit quieturus babet idem bonum,quod babuit «e principium. Quemadmodum vero appetitus ad bonum naturaliter incitatur ftc cg fruitione exigit naturalem:uon imaginalem tanti, €$' in cognitione quadam [ola pofitam ed ve ipfa naturam noftram ine Eus afficientem:quod quidem in fenfibus aparet,eg* corpore. Multà magis primi boni fruitio naturalis effentialisis nobis euadere debet,nec per modum intelligentia fimplicis ed nature :vbi fruitio tanto ftt penetrantior in medul lus quam intelligentia, quanto intelligentia folet obie&um profundius penetrare quam [en[us.Iritur frui Deo non tam e[L videre quam tangere,nec id quidem extrinfecus , [ed penitus illabi, ac diuinitus afficiseffició, Deu ficut qui €? alimento ye[citur tandem efficitur alimentum, vel forté viciffim. Sed 0 Plotine, poftquam iffaconcefferas,cono fequenter ez conce[furua eras animam in Deum iam translatam inde; non di[cejJuram:& anima que naturaliter apta efl vt atfu intimo conuertatur in Deum, fiat4, Deus,non e[fe apta, vt moti proprio aliquando transferatur in

brutum.

. EN disabisn vi xepea, * xalacay zu. D "^ là uev ζωῆς πηγ di vs, 20χζε ὄντος. ὤ,

alla αἰτίων ῥίζον ψυχής . ὃκ ἐκχεομενων ὧπ᾽ αὐτῇ. εἶτ᾽ εκάνων ἔλα Πουύτων, ὃ 9 ὄγκὁ6ῇ Φφθωρτῶ αὐ ἠν τὰ γμνώμενα,νωῦ δέ ἐσίν ἀΐδια.ὅπιή δρχ αὐτῶν ᾠσαύτως μένει, ἄ μεμερισμένη εἰς αὐτα, ἀλλ ὅλη μέγησα.διὸ κάκάϊνα μένει, οἷον εἰ μέν οντος 7 Aig,C]o pas ue" γέι, ὁ ὸ Σποτέ]μήμεθα. ὁ δὲ χωρὶς ἐσμεν,εῖ σσαρερπεσᾶσα ἡ σώματος Φύσις, πβὸς αὖτὶὼ ἡμᾶς ἕέλκυσεν.ΩλΝ εν πνέομεν κα σωζό-

ARR. AMNIS 2 ou pe9 asd dérme dra zog dams tudin, dax aa x, puram s ἕως ανη, ο7έρ en μωλλον μέν τοι εσµεν νά σαντὲς πσρὸς αὐτὸ, κά) τὸ ὅὔ ἐνταῦ.)ω , vo aróppto aM µόνον, κφὶ ἡ Που dye, , ra d a Kg] ὀναπαέετα] υχὴ «9

INhoc autem choro infpicitvite fontem; 'fonté métis , entis ipfius principi, boni cau. fam, radicéanimz: quz quidé non ita ex Deo effluunt,vt eum comminuant. Non enim moles eft Deus:alioquin inde genita corruptibilia forent. Nunc vero fempiterria [unt , quoniam eorum principium eodem fe modo femper habet,nequein illa diuiditur, fed permanetintegrum,dum producit. Quamobrem illa quoque permanenr,velut fi Sole ranénte,permaneret & lumen . lam vero neq; nos inde f(eiun&ti (utnus,neq; feorfum viuimus, quáuis natura cor poris incidés nos traxerit ad feipfam. Simul e. nim áfflamur inde, atque feruamur: nonadeó tamé,vt ille quidé nobis tradiderit, deinde taz mé difter à nobis:fed cótinué largiatur: quaten? hocipfü quod eft; períeuerat,imo vero quas ten? ad illà ipfi vergim*:hic pfecto bonü cotiftit noftrum:hinc procul abeffe nihil aliud eft, quàm effe min? ; hic anima reg efcir;hic tátüim