Podunavka Beograd

... ^ 216

но подчиннва одушевленоме, и разумноме оиаи, кои манћ разума има. Човекљ неке животинк истреблгое нао шкодлћиве и опасне, а неке опетљ на иотребе свое обраћа или поради рзне, или у извршиванго свсии нослова. На све ово има онг> право, и ннко му на путх> стати не може, у колико се права други лгодји тиме не вређаго. Но изђ овога не слћдуе, да су поступцб1 наши према јкивотинви сваке дугкности разрешени, ерљ разумЋсвакому прописуе законе, кои се погазити не могу, погазити не смеду, ако нећемо у чнсло скотова сами да пређемо. Лепа езачовека преоорука , кадЂ се о нћму каи.е, да ни муву н1б увред!о ; па кадг> е тако, нјтз ћемо рећи за оног Ђ ј кои ишвотинш, ако му и нГе на досаду, изђ едне пакости или несташи, б^е, мучи, гнлви и уб!а ? рећићемо то, да е тако†човекЂ тврда и немилостива срдца, да е невоспитаи в и сурове нарави човекЂ, кои бм иу другои прилицгл исто тако свир1 >ПЂ и безЂ чувства бмо. Онаи, кои немонге лгнћ да заколК, имачно неће заклати ни човека ; на проти†то е осведочено , да човекЂ, свирћпЂ сироћу гкивотинћ , и кои скота не може да трпи, ни спроћу лгод1и гпе благЂ и милостивђ. ЈКивотшш јкиби и чувства има; многи примћри показуго, да ијивотинн своима поступцмма човека у удивлеше доводи. Верноств и научностЂ псета свикомђ е позната; позната е приповедка о гладномЂ лаиу , кои човека осуђеиогЂ ш'б хотео растргнути изђ едне самоблагодарности. Но и свакидашнЂи примћри поиазуго намЂ, како скотђ паметн1в кадкадЂ поступа , него самЂ нћго†господарЂ , како предосторолшосћу своЈомЂ непредосторо јкномђ човеку јкивотђ избавлн , и уобште, како знаке одданости и благодармости свое према човеку, кои га обдрн«ава, на угледЂ дае. Све ово показуе, да јкивотинн неку свћдомостЂ има , и као што јкивотђ свои природно чува, и бранн одђ сваке опасности, тако и зла осећа, кон јои се наносе. Поступцш гдико1и лгод1и спроћу скОтова тако су свирћпи и безчовечни , да бм човекЂ сузу изђ соЈкалеш'л пустш. Нећу да наводимЂ ловђ, гди многи одђ дугогЂ времена и едногЂ ради увеселен!н свога зверинго убЈжо ; нећу да наводимЂ ни она, премЋ да безчовечна дћла, кадЂ многи јкнвотишо , истина шкодлБиву, мучећи и кинећи истреблгого, канЂ да е она кри-

ва, што 1ои е таково своиство одћ природе дато; но само ћу навестм, што свак!и готово данЂ видимо, како се сирКчЂ са наинуа .дпшмЂ стокомђ, сђ кравама и воловима поступа. По цео данЂ вуче бЈ.дпми скотђ безЂ ране и неге . па барЋ у вече да се газда о н]>му постара , него га оставлл на киши и рђавомЂ времену, те одђ глади зем .ио еде. Други јоштћ горе раде : по,музу наинре кр,аву г па го истераго на улицу, те се по снегу и лапавицгл коеиудЂ новлачи и лута, гладна и чемерна, чнсто одђ мимоходећн проси помоћи, тако, да чувствителиомЂ човеку мора срдце одђ ■ алост да пуца. Треба ли да наводимЂ и далћ, шта се са стокомђ чини? оне псовке, опу аростг,, кон безчовечнши бои за собомЂ носи? И за саму погрешку ЉленБостБ господара мора кукаванЂ скотђ да трпи. Лко се слом^е точакЂ или «>совина, на волу се нзлЈе гн К вђ терача , ако су се кола закачила, скотђ мора зато да пати. ЛеМћивши господарЋ седи на ко.ш . па псуе и б1е, и аио кукавнн волови на то почну трчати. а нћму н!е по вол1,и или путЂ, коимђ иду, или улица, накогосу ударили, онђ песилази доле, иего еднако б|е и нсуе, па нанпосле , почемЂ кукавна марва о што удари , или иначе заустави се, онда се текЂ бесапЂ гоеподарЂ скида, н на ново починћ тући ; Па како? по очима, по глави, или сикиромЂ сечимице , или гвоздинммђ канвнмЂ годв оруд1бМЂ, или грднммт> каменомЋ. Може ли човекЂ ово гледати, да се не сгрози, и да му крвБ у Јкилама не претрне? Старешине народа, мотрите, мотритеЈ учителЂИ народа, вичите и еоветуите умекшаваите срдца и нарави ; опоминЂнте, представ -лаите и учите, нека човекв и спроћу скота човекЂ буде, 1:ека одђ пћга ползу има , нека га на свое потребе и на свое преииташе употреблнва , али нека не прелази гласЂ разума , и нека не вређа чувство оно милости И доброте, нћму одђ Бога усађено. Нико неће човеку замерити, ако овна свое потребе ради заколћ , али ће се добра душа сгрозити, ако овиа почнешЂ полако бости , те га тако после многи рана уморишЂ: или ако га гннвишђ и мучишЂ, или му одкџдашЂ и пе даешћ оно , што му в нузкдно , да јкивотђ свои твое ползе ради обдржава. КадЂ скотђ као тварЋ безсловесна зиа човеку оддавати благодарностБ , зашто не бм и човекЂ б 1>1 о благодараиЂ предЂ Богомђ, што е јшшотинго нћгове ради ползе сатворш, и скота , одђ коега јкиви , или кои му е може бв1ти -'гпасао кздгодђ јкивотђ, не муч^о и 1,ишло, но бригу о нћму нос10, рђавоиЂ га времену безЂ нуЈкде не взлагао, и рану му и покривачћ увекЂ набавлао? I. С. ПоповићЂ.

3'чредник -б М нлошђ Поповић-в. Издано в печатано у Правлственои Кивнгопечатнки у Београду,