Podunavka Beograd

182

У гласЂ вичу стари соколовв , У гласт. внчу н Вога призмвлш: Удрж' Боже нашегв Господара , Господара Александра Кнлза А на славу имена твоега И иа славу рода свс-Србскога; Да понови старе задужбнне Да украсн твов свете цркве, Да узвмси обште рода благо , Да Срб|л што е зло незкаде. Подаи Воже снну Карађорђа Оне среће н онога духа , Што си отцу негда подар^о И Србпо тиме прослав10. Амннђ виче мало и велнко И изђ кола гласно подвикуе, Звона звоне и топовн ричу, Разлеж^Гсе Лсеница дична. Ои блажене кости Карађорђа! Почиваите садЋ у гробу мирно, СрбннЂ данаст. у слободи дише, Песме пева за зулумЋ незнаде. Опетт. Венчацт. поноситв1н старни Са Букулвомт. и Клисуромт. гордомт, Старе славе угледаше свое, И Кршт> дичнћш планнна позната Лспбш мнрисБ одт. ковилл цвећа Лепћш мирис-Б Лсеннци дае. Т!н водо Кубршницо ладна , И позната Каменицо мутна , Сребрницо сђ Лсеницом -б рекои -б Недаите се леду студеноме , Топола се опетг слави стара. А. Н.

НЕШТО О ГОСПОДИЧНОИ ЈЕНОРМАНЂ. (Изђ Хамбуржкн Орнгнна.11н.) о д *б блисва В укаиловипа. (Продужен1в.) НћзиноиЂ подвнгу чао пророчице 6 б 1 ло е време угодно, кое е г.онцу пранителства Лудвика XVI. наступило. Раздрагнено станК чувства н Т .номћ е оштроуијн) добродошло, и олакшапало таи посао. Согкалешн достоина судбомг. принцеза ЛамаллтЈ, кого 10К е она предсказала, доста е часова иодт. Ленормант> провела, тако е исто и писмо едно одђ Мирабоа могла поназати, што е онђ из'б апса у ВинсенЂ на шо управ"|о, и заклишоћи е мод1о, да му она будућ-

ноств предвозвТ.сти, кадЂ ће се нћгово заточеше окончати. Буна ступи у дћиство и просителви, за искусити свого будућноств, онругкавали су цћлу кућу опе пророчице; на8отмћн1и лшди преобучени долазили су, но ше теа:ко бћмо нго познати. Два ОФицира одт. гарде, *) кол су кодђ узимана Бастил1е **) жнво дћиствовала, посћте вмшеречену врачарицу, едномљ е предсказала кратко али свКтло окончанје, и смртв чрезЂ отров!.; а другомљ жезалт. Маршала Французкогћ ; првми е 6 бјо потомђ познатБШ генералг. Х ошђ, кога се е прерана смртв испунила, а другји марч1алт> ЛеФебрљ. Чудно е, да знанћ ове господичне нго на собственну будућностт. н:е опоменуло, по свои прилици бмла е са судбама други тако јзаннта, да е на свое бћ1ће заборавила; она е сама своме худогкеству наивеће повћренћ покланала, то е доказала у приклгоченјго са нћнммт. братомђ, кои е, као што е већт. казано, при воисци слулпо. Кадт. е в 1. стб стигла, да е ранћнт., у картама е свако готро разгледала у смотрен1го здравла нћговогт., и када е еданпут-ћ до наивећегт. степена у бригу пала, и ц1.лу е ноћв размБиилввала , стра - дант. нко ожалошћена сузе проливагоћи буде наћена. Дала е себицр1 не халвине скроити, будући 10И е братт. умро, казивала е познаницима; и по краткомт. времену стигне писмо, кое е нћзино огкалосћенћ потврдило. По бурномт. времену возвмси се важностБ ове врачарице Варрерт. е бмо едант. одт. нћзииБ1 честм посћтитетн, госпоа Талл1ент> ни едну неделго ше пропушћала, да се совћтомт. врачарице пе слуши. Бараст. е шо достакратно звао у Луксенбу ргЂ.***) Бу/^ући е приступЂ она ■шала кодђ наивБнпи лица, лако се понн , да н 1> !пнб 1 мђ оштроумје ^Ђ гдишто са чудеснБШЂ понтчемЂ обдаренБ1 своиства, коа е имала, о приклгочешлча могла е иогађати, што е будућностт. са нокривачомЂ скланнла, и коа су се потврђинала. Царство е нђои наиболго бербу принел(1. ЈосеФнна е вћровала , као што е обштепо-

*) ТЉлохранителсво кра.Лво. **) Тврднна, у ко!о су се полнтическн преступннци затворали. «**) Престолна палата тадашн^гт. днревтор^ума, гди суЈневада кра.Лвн обБ1тавалн , а н сада ован кралђ доста вратно обв1тава у нстои палати.