RTV Teorija i praksa

Zagreb je počeo na 970 kHz 1926, da bi 1929. prešao na 973 kHz, a sredinom iste godine na 977 kHz iz Plana Prag. Početkom 1934. stupa na snagu plan iz Lucerna, posljednji plan koji je fektivno bio na snazi do pred rat, pa po njemu Zagreb ide na 1086 kHz. Zagreb, dakle, lagano pada na sve lošije frekvencije. Ljubljana je počela na frekvenciji 527 kHz, koju je imala i u Lucernskom planu. Plan Montre predvidja, zbog korekcije kanalizacije u području 518 do 540 kHz (jer je razmak kanala dijelom 8 a dijelom 9 kHz), da Ljubljana promjeni frekvenciju samo za 1 kHz. Za Ljubljanu se općenito može reči da je, u predratnom periodu, imala najmanje izmjena i u snazi i u frekvenciji. Beograd počima I.VI 1929, na frekvenciji 659 kHz, da bi par dana kasnije prešao na 650 kHz, a onda, nakon раг mjeseci, na frekvenciju iz plana Prag, 699 kHz. Zbog smetnji jedne od stanica iz SSSR-a ide na 696 kHz. Početkom 1934, po planu Lucem, ide na 686 kHz, dok plan Montre predvidja za Beograd frekvenciju 690 kHz. U periodu naglog razvoja, barem što se snage tiče, koji stvarno počima 1929, a onda drugi impuls dobiva negdje u 1938. (konstrukcija novih elektronki velikih snaga i novi načini modulacije), postavljaju se odašiljači po planu iz Lucem-a 1933. godine. Napominjem da je u tom periodu snaga povećana za skoro 20 puta a broj odašiljača koji je po planu iz Praga 1929. godine bio 200 penje se na 310 (prijedlog plana UIR-a iz 1938. za Montre). U tom periodu Jugoslavija ima u planu (Plan Lucern):

41