RTV Teorija i praksa

MUZIKA

Ljubinko Miljković

PRIMENA JEDNOG NOVOG SISTEMA U BELEŽENJU NARODNE MUZIKE

Prave potrebe ne samo naučnog, već i estradnog, radio i televizijskog reprodukovanja muzičkog folklora podrazumevaju kao sasvim neophodnu prethodnu istraživačku perfekciju, čiji je završni čin melografski postupak. Već i samo poimanje te početne faze pristupa muzičkom folkloru na način koji bi sadržao netačnosti u principu, moralo bi za sobom vuči augmentirajuče posledice, sve nepovoljnije što su faze korišćenja folklome građe udaljenije od početne. Vrednovanje melografske preciznosti ulazi na taj način u sferu vrednovanja istinitosti načina prezentacije produkata narodne muzjčke umetnosti. Budući višeslojna po nastanku ili trajanju, etnički, ali i vremenski, kao autentični motiv ili rezultat složenih uticaja, svaka narodna melodija, a one najstarije, arhaične posebno, podrazumeva samo takav istraživački i konzervatorski postupak čija primena garantuje punu preciznost, odnosno potpunu istinitost melografskog zapisa kao finalnog rezultata' U toku analitičkih studija narodnih melodija iz okoline Soko Banje (taj kraj narod zove Banja!), došao sam do nekih rezultata koji, nadam se, mogu pobuditi šire interesovanje, radi čega ih iznosim ovom prilikom. Odlučujući uticaj na izbor Banje kao područja osobito interesantnog za etnomuzikološka istraživanja imao je stav Jovana Cvijića u delu Balkansko poluostrvo i južnoslovenske zemlje: „da je više starinaca južno od Rtnja u kotlini Soko Banje i oblastima Golaku, Svrljigu, Zaglavku do Svrljiških planina i Babine Glave”. Vladimir Đorđevič je to još 1931 godine u predgovoru Srpskim narodnim melodijama potvrdio preciznim izjašnjenjem da „naročito u svrljiškom (kraju) postoji i sitnija razlika od tona do tona nego što je današnja muzika ima, a to je odstojanje od četvrtine stepena.”

169