RTV Teorija i praksa

nezavisnost i progres. Treba imati u vidu da je u većini država ućesnica televizija mlađa od 10 godina. U Avganistanu je recimo stara samo jednu godinu, u Beninu 8 meseci, u Sri Lanki 6 meseci, a u Mozambiku svega 2 meseca. Zbog te neujednačenosti, koja je vidljiva ne samo na tehničkom nego i na kreativnom nivou, Festival nije mogao biti takmičarskog karaktera, niti su mogle biti deljene nagrade. Prema Pravilniku Festivala emisije su bile razvrstane u tri kategorije. Prvu su predstavljali televizijski portreti nesvrstanih zemalja, koji su prikazivali istoriju, društveno-ekonomske, kulturne i druge karakteristike života u pojedinim zemljama. U drugoj kategoriji su bile tzv. posebne teme, koje su se bavile određenim opštim problemima kao što je, na primer, razvoj sela ili oslanjanje na vlastite snage, kao osnova napretka. U kategoriji „Slobodni izbor”, svaka zemlja je predstavila dramske, muzičke, dokumentarne ili druge emisije, po vlastitom izboru. lako su granice između pojedinih kategorija bile prilično nejasne, ipak su se mogle uočiti osnovne linije, sadržinske orijentacije Festivala. Međutim, iskustvo sa ovog Festivala upučuje na zaključak da bi, možda, bolje bilo klasifikovati programe na osnovu več postoječih i poznatih programskih vrsta kao što su, na primer, dečije, muzičke, putopisne, aktuelno-političke i druge emisije, To bi i gledaocima omogućilo da se lakše odluče šta če gledati jer je u programu koji je trajao od devet sati ujutro do blizu ponoči bilo neophodno napraviti individualni izbor. Osim toga, paralelno sa projekcijama tekle su i rasprave za okruglim stolom, što bi na narednom festivalu trebalo izbeči. U kategoriji portreta, po tehničkom nivou i dinamičnosti posebno je bila zapažena jordanska emisija koja je opšimo predstavila kako istoriju, tako i savremeni život ove zemlje. Portret Jugoslavije, koji je pripremio Bora Mirkovič, bio je lepo primljen i zapažen. Naravno, bilo je i zemalja koje su se predstavile na tehnički i kreativno skroman način, kao što je slučaj sa Tanzanijom, ali su i takvi prilozi, na svoj način, bili zanimljivi. Ipak, u celini gledano, stekao se utisak da je večina zemalja učesnica pripremila portrete koji prilično jednostrano prikazuju vlastito stanje - jer je bilo sistematskog skretanja u pravcu stvaranja pozitivne predstave i izostavljanja teškoča i problema. Među emisijama na posebne teme pažnju je privukao kenijski dokumentarni film o plemenu Masai, koji bez ikakvog doterivanja i zaista autentično prikazuje antropologiju i rituale ovog plemena. Svaka mreža u svetu rado bi prikazala ovu

6