RTV Teorija i praksa

Stanko Crnobrnja

NOVA TELEVIZIJA - MOGUĆNOSTI ALTERNATIVNIH MEDIJA

U poražavajućoj „eksploziji” komunikacija savremeni čovek oseća se, u stvari, kao da pati od viška informacija koji je istovetan sa informacijskim zagađenjem. U takvoj situaciji preovladava osečanje da je previše rasprostranjena praksa manipulacije prihvatljivog i neprihvatljivog ponašanja i to putem modela koje najćešče stvaraju i šire reklamno-propagandni izvori i snage. Ne postoje sredstva kojima se pojedinac može odupreti, pogotovo ako prihvati jednosmernu informacijsku tehnologiju kao jedinu moguču tehnologiju, jer, jednostavno ne postoji mogučnost potvrde sopstvene informacijske vrednosti. U ovoj na izgled bespomočnoj situaciji, kao koncept odbrane pojavljuje se autentična „kibernetika ličnosti”, koja je, kako kaže Pol Rajan, urođena elektronskoj kulturi. Ova kibernetika polazi od poimanja uma ne kao samosadržajne i izolovane jedinice koja je nezavisna od spoljnih nadražaja, več od shvatanja uma kao biča koje dobija i poseduje defmiciju samo uz pomoć upravo spoljnih nadražaja. U tom konceptu unutrašnje i spoljašnje postaju neodvojivi i, naravno, uzajamno zamenjivi. I zato, u ovakvom neodvojivom iskustvu, elektronska „kibernetika ličnosti” bitisanje naziva terminom: „infolding information” ili „umotavanje”, „u savijanje” informacija. Drugim rečima, u svakom pojedincu postoje različiti mentalni skupovi ili programi kroz koje on filtrira ili izabira input , a softzvare, u ovim procesima, predstavljaju koncepti, kao npr. „predstava o sebi” „porodične veze” i sl. Pojedinac, ne samo što uspostavlja odnos prema sebi ili prema svojoj porodici. nego uspostavlja i odnos prema sopstvenoj predstavi o tim konceptima. Te odnose „kibernetika ličnosti” naziva referentnim sistemima (referencing systems). U tako postavljenim odnosima, video-traka ili portabl televizijski sistem pojavljuju se kao sredstvo - alat eksternalizacije i obogačivanja referentnih procesa, jer kada se video-traka, odnosno njeno značenje, internalizuje (zapamti) ona postaje „umotana” (infolded) pa tako postaje poluga u obogačivanju kibernetskog (kontrolnog) iskustva ličnosti koje Rajan naziva „samoprocesom” (Seif-process).

45