RTV Teorija i praksa

programima jugoslovenskih televizijskih stanica nepreMdno se nalaze TY programi nastave stranih jezika. Uspostavljena je podela rada po kojoj, u određenim vremenskim periodima pojedine televizijske kuče preuzimaju pripremu TV programa stranih jezika koji se emituju u okviru jedinstvene jugoslovenske programske sheme. Tokom proteklih godina emitovani su programi engleskog, francuskog, ruskog i španskog jezika. U izboru programa iz svetske produkcije, jugoslovenske televizijske stanice opredelile su se za programe izrađene u obliku trilogija u težnji da, na jedinstven način, u pogledu sadržaja, postupaka i metoda, obezbede sticanje osnovnih, srednjih i viših znanja pojedinih jezika. Programske i tehničke mogučnosti nisu dozvoljavale da se istovremeno emituju programi TV nastave stranih jezika različitog nivoa. Sve emitovane serije pripadale su modelima šire obrazovne orijentacije a programski su bile usmerene svima koji žele da uče strani jezik. Prva iskustva o TV nastavi stranih jezika - i u našoj zemlji sticana su preuzimanjem i modifikovanjem iskustava nastave stranih jezika na radiju, uz težnju da se - u metodološkom pogledu - izbegnu negativna iskustva nastave stranih jezika u školama. O osnovi početnog rada tadašnji glavni urednik Obrazovnog programa Miroljub Jevtovič kaže: - „Redakcija se našla pred problemom kako prirediti za naše potrebe inostrane serije tako da probude interesovanje gledalaca i da im omoguče da uz televiziju uče, Tradicionalni stil predavanja sa katedre, to ,zlatno pravilo* tradicionalne nastavne prakse nije bilo pogodno za potrebe TV gledalaca. Nismo hteli da novim sredstvom opštenja širimo tradicionalne, preživele metode obrazovanja. Redakcija se našla na muci: kako pronači odgovarajuču ličnost pa zajedničkim snagama razvijati televizijski metod, ali i profesora kakvog do tada još nismo imali.”' Preuzimanje inostranih serija obavezalo je jugoslovenske autore da izvrše nužna prilagođavanja. U zemljama u kojima su rađene TV serije stranih jezika, programski one su bile namenjene širokom, svetskom gledalištu. Karakteristike prilagođavanja izvršenih u Jugoslaviji bile su: proširena vežbanja, umnožene vizuelne ilustracije, povečan broj zadataka - sa ciljem da se prošire spone između centra emitovanja i gledalaca, što je veoma važno za sistem učenja na daljinu; u emisije su uvedeni učenici-gosti, sa težnjom da se na grupi gledalaca prikaže šta se može naučiti tokom emisije i da se üblaži težina perfekcije koja dopire do gledalaca sa ekrana, odnosno đa se kod gledalaca

vm oljub Jevtovič, Grada za monografiju „20 godina TV Beograd - obrazovni TV programi - od nastanka do 1972. godine”, 1978, Interni materijal.