RTV Teorija i praksa

Pitamo se: šta nam u našem kontekstu kazuje jedna epistema šuma nasuprot semiolici šuma, gramatici akustičkih signala, teoriji akustičke montože i akustičkoj koreografiji? Epistema šuma jest konkrecija radio-dramskog mišljenja. Btt episteme šuma je da egzistira kao način dovršenja razumevanja ontičke osnove radio-drame; „ona je dolaženje-do-reči same stvari” radio-drame - samoproizvođenje izvorišta. Epistema šuma kreira svoj viastiti kosmos na ehu intencionalnih akate tekste. Ona je „datost koja sama nije predmet intendonalnih akafa.” Šum je uvek prisutncst „prezencija nečep kao njega samog.” On je osvetijavajuči-prosvetljavajuči prindp radio-drame „u čijem se ajanju sve pojavljuje kao ono simo.” Uprkos toj činjenlci šum (odnosno epistema šuma) može da dospe u bHzinu ridio-<iraniskog mišljenja. Može utolikosto je šum ontičM fundament radio-dramskog umetničkog dela. On je, osim toga, i kca'elativni fenomen tekstne partiture. Smisao radio-dramskog umetničkog dela ne iscrpljuje se tumačenjem jednog od ovih nivoa več se otkriva u odnadma koji postoje između jednog i dmgog. Pcsmatan iz ugla slrišanja tekst predsfavlja u isti mah proizvod jednog sistema (u ovom slučaju radio-dramskog sistema - pritn. 8.T.) več postoječih književnih kategorija i preobraženi vid tog istog sistema. Zvuk, pak, „mišljen je kao duh”, kao nedokučivo lice koje neprestano odbacuje sve zahteve teksta, koji je, u suštini, spekulativan i refleksivan. On je uvek neposredna izvesnost, jedna nedeljiva unutrašnjost izvan empirizma, očeMvanja i vrednovanja iskustva, čega je tekst prepun. Nikada očeMvanje, on uvek već jeste, u zrelosti

26