RTV Teorija i praksa

Početkom sedamdesetih godina javna diskusija je shvatana prevashodno kao oblik podruštvljavanja radio-televizijske delatnosti uslovljen unutrašnjom logikom samoupravne transformacije ovih medija, ali još više zakonskom obavezom koja je postojala u odgovarajućim republičkim i pokrajinskim zakonima. Danas je, međutim, pnstup javnoj diskusiji kompleksniji i razgranatiji pošto se izmenio i obogatio sadržaj pa, dakle, i sam pojam javne diskusije. U procenjivanju vrednosti i značaja javne diskusije treba imati u vidu tri razloga koji su bili i presudni za uvođenje ovog oblika kritičkog izjašnjavanja o delovanju i razvoju radija i televizije u socijalističkim republikama i socijalističkim autonomnim pokrajinama. Prvi razlog: izgradnja novog jugoslovenskog sistema informisanja čije se jedinstvo zasniva na samostalnosti republika i pokrajina da izgrađuju svoj sistem informisanja, kako radi izražavanja nacionalne slobode i ravnopravnosti naroda i narodnosti unutar republika i pokrajina, tako i radi razvijanja saradnje, ostvanvanja zajedničkih interesa i jačanja integrativnih veza između naroda i narodnosti jugoslovenske zajednice. Drugi: produbljivanje društvenog uticaja na radio i televiziju, kako bi se ovi močni mediji razvijali uz stalan uticaj radničke klase. Treće: razvijanje i jačanje matičnih radio-difuznih organizacija kao nosilaca razvoja radio-difuznih sistema republika i pokrajina i ustanova od posebnog društvenog interesa, koje deluju i razvijaju se kao deo političkog sistema i kao samostalan i odgovoran činilac tog sistema. Polazeći od dva osnovna značaja javne diskusije, spoljašnjeg (vezanog za radne Ijude i organizovane snage socijalističkog samoupravnog društva) i unutrašnjeg (vezanog za Ijude zaposlene u radio-televizijskim ustanovama, njihova kolegijalna, samoupravna i programska tela i organe) uočavamo tri bitne funkcije javne diskusije.