RTV Teorija i praksa

(„delo-stvar”) jer svoj „tekst” primarno uspostavlja u ravm sintaktike, tj. oznake (materijalnog dela ili izraza) dok tek naknadno, kroz transparentno estetske funkcije, prosijava („odbleskuje”) mehanizam označenog. Estetsko se ovde, kako bi гекао Rolf Kloepfer, ne shvata sadržajno i metafizički, nego kao „transparentni princip organizacije”. Na osnovu ovakvog stava sledi, logično, čitav niz posledica. Upravo ove posledice temelj su našeg predloženog teorijskog modela za semiološku analizu radio-dramskog umetničkog dela. Podsećamo da smo na prethodnom mestu rekli da iznaći teorijski model za semiološku analizu radio-dramskog umetničkog dela, znači iznaći niz znakovnih analogona saobraznih strukturi radio-dramskog Znaka. Prema tome u semiološkoj analizi radio-dramskog umetničkog dela koju predlažemo valjalo bi, рге svega, imati na umu činjenicu da radio-dramski Znak unutar sintaktičke dimenžije semiozisa mora biti određen, kako to Čarls Moris predlaže kada je u pitanju jezik uopšte, „dvema klasama pravila: pravilima formacije i pravilima transformacije. Pravila formacije odnose se na regulisanje korelacija znakova prilikom stvaranja semiotičkog teksta, u našem slučaju radio-dramskog treksta. Pravila transformacije regulišu sintaktičke konfiguracije postupaka kao primarnih struktura u „okviru intratekstualne konstelacije” ali lakođe i „struktura proisteklih iz kvalifikovanja intertekstualne dimenzije i strategija koje je konstituišu”. 8 Postupak formacije odnosi se na takozvanu fonosferu (termin Kristine Laskovič) radio-dramskog Znaka koja obuhvata „obilje prirodnih i veštačkih stvaranih oznaka i akustičkih signala objektivne stvarnosti”. 9 Formacijskom regulativom obuhvaćen je, dakako, i kanal kao „tehničko sredstvo prenosa umetničke radio-poruke” kojim se prezentuje akustički tekst, a takođe i ono što Juzef Majen naziva „fonetskim geslom” u radio-umetnosti. Transformacijska pravila u odnosu na akustički tekst i akustički gest (fonosfera) regulišu odgovarajuće preobrazbe fonosfere u okvirima intratekslualne konstelacije (preobrazbe akusličkog toka, putem sintaktičke kontrakcije, na semantički nivo). Međutim, takođe bi valjalo islaći da formacijskim pravilima podležu u-ravni intratekstualne dimenzije radio-dramskog umetničkog dela i „visoka frekvencija struktura koje se ponavljaju na fonetskom, sintaktičkom i leksičkom parcijalnom nivou fonosfere”. 10 Upravo na ovom nivou, in nuce, stvaraju se uslovi za preobrazbu akustičkog teksta na semantičku ravan a u

11