RTV Teorija i praksa

- siromašni) nužan? Odgovor na ovo pitanje zavisi od sposobnosti kreiranja i primene zajedničke razvojne strategije. Ona bi omogučila sve većem broju zemalja da osete blagodeti narasle efikasnosti i nove globalne kulture. KOMUNIKACIJA I RAZVOJ IVleđukulturna saradnja, u svojoj najizraženijoj varijanti kao odnos razvijenih i nerazvijenih, postavila se tako kao problem i pred govornike koji to nisu izabrali za neposredan predmet izlaganja. Oni koji su 0 navedenom problemu govorili sa aspekta zemalja u razvoju drugačije su ga postavljali i bez oduševljenja očekivali nastupanje globalnih upravljačkih, političkih 1 kulturnih elita. Dr Tomo Martelanc sa Ljubljanskog univerziteta i Endrju Moemaka sa univerziteta u Konektikatu iznosili su podatke u prilog tvrdnji o postoječem komunikacijskom jazu načelno se zalažuči za teorijsku i političku akciju na kreiranju novog svetskog informativnog poretka. Podaci o nivou razvijenosti komunikacijskih sistema godinama se iskazuju (broj radio i TV prijemnika, tiraži knjiga i novina) a zemlje u razvoju se u međunarodnoj razmeni kulturnih dobara i dalje uglavnom pojavljuju kao kupci i primaoci. Zato je danas više nego neophodno teorijski osmisliti perspektivu promene. lako je izabrao da govori o odnosu komunikacije, razvoja i religije, prof. Barnet Pirs je u stvari pokrenuo nekoliko fundamentalnih pitanja same discipline. Način na koji je, na bazi konkretnog iskustva Indije, problematizovan odnos među ova tri procesa bitno se razlikuje od uobičajenog u komunikološkoj ili „razvojnoj” literaturi. On predlaže da se kao heuristički prihvati stav o koordinaciji, koherenciji i misteriji kao tri ključna uslova Ijudske egzistencije. Napominjemo da je ova hipoteza razvijena kao okosnica „teorije o koordiniranom upravljanju značenjem” (coordinated managment of meaning) čiji je Pirs jedan od koautora. Dakle, on vidi komunikaciju kao klasni

87