RTV Teorija i praksa

gledalaca koji ih odvajaju od stvamosti i dovode do još veće frustracije i alijenacije u susretu sa realnim svetom. Pa ipak, kako kaže autor, televizija i dalje igra dominantnu ulogu u poljskom sistemu masovne komunikacije, Problem je u tome što ona nije u stanju da odigra konstmktivnu ulogu u prevladavanju ove krize. Da bi mogla da doprinese menjaju postojećeg stanja, ona sama mora da radi na principima koji se razlikuju od sadašnjih. Mrozovski smatra da televizija treba da reši nekoliko „glavnih dilema", da proraeni dosadašnju koncepciju, status i ulogu u društvu: 1. ona ne može da bude instrument političke vlasti i da predstavlja deo partijsko-državnog aparata, već treba da bude posebna institucija, da podmimje raznovrsne potrebe i informativno-kultunie interese čitavog đruštva; 2. vlast i kontrola televizije ne mogu da budu u rukama jedne partije ili institucije, već moraju da buđu podeljene između nmogih različitih „interesnih gnipa'; 3. institucionalna struktura televizije treba da se odlikuje otvorenošću za nove ideje, mišljenja i vrednosti i da daje raznovrsne informacije. Na kraju svog članka Mrozovski predlaže nove modele televizije koji odgovaraju postojećim društvenim uslovima i potrebama. On se poziva na poznatog poljskog sociologa Pjortra Štompku (Piotr Sztompka) koji smatra da su osnovne pretpostavke marksističke teorije društvenog razvoja odgovori na četiri pitanja; o čovekovoj prirodi, o suštini društva, o formi istorije, o ulozi čoveka u društvu i istoriji. Iz odgovora na ova pitanja proizlaze četiri načela koja omogućavaju da se bliže odrede ključne determinante novog načina funkcionisanja televizije, kojim bi ona doprinosila razvoju društva; kreativizam, stmkturalizam, istorizam i posibilizam. Ovaj model televizije trebalo bi da bude otvoren i da se stalno prilagođava aktuelnim potrcbama društva. Valeri Pisarek (Walcry Pisarck) u prikazu članka Mrozovskog o „položaju tclevizije u socijalističkoj zemlji" kaže da je Mrozovski napisao „ozbiljan i iskrcn

241