RTV Teorija i praksa

nacionalno nasuprot ostalim etnosima koji žive na istom tlu. Iskustvo naših republika govori da se u njima, saglasno praksi razvijenih građanskih društava, teži vanstranačkom konceptu kao načinu delovanja elektronskih medija koji su od nacionalnog, javnog, odnosno državnog interesa. To se odnosi i na Republiku Srbiju, koja najnovijim Zakonom o javnom informisanju od 28. marta 1991. godine utvrđuje da osnivač organizacije javnog informisanja, koja se finansira iz javnog prihoda, osnivačkim aktom utvrđuje nestranački koncipiranu programsku orijentaciju. Sa stajališta, dakle, osnovnog zakona koji govori o delatnosti informisanja stvar je jasna. U praksi, to znači obavezu za poslenike radija da pre svega uspostave ravnotežu i ravnopravnost raznih političkih opcija. Dakle, ne dopustiti pojave pristrasnog, navijačkog, stranački obojenog delovanja novinara i redakcija. lako se može reći da radio u Srbiji u velikoj meri to uspeva da postigne, nesporazuma u vezi sa tim je bilo i još ih ima. U momentu promene političkog sistema, legalizovanja stranaka i njihovog zvaničnog registrovanja, pritisak stranaka na medije postao je ogroman. Jednostavno sve političke opcije, do tog momenta iz raznih razloga potiskivane iz javnog života i sa političke scene, htele su da u trenutku obezbede sebi punu afirmaciju što, naravno, bez medija nije moguće. Ta eksplozija pluralizma stvorila je izvesno nezadovoljstvo kod do tada vladajućih političkih struktura. Moglo bi se reći da su novoformirane stranke imale prevelike apetite, a s druge strane, da se vladajuća stranka pre izbora, a pobednička posle izbora, teško mirila sa postojanjem velikog broja suparnika. Postoje čak i mišljenja po kojima radijski i televizijski programi treba prema strankama trajno da imaju onakav odnos kakav je uspostavljen u momentu predizborne i izborne kampanje. Dakle, da se svakome vreme striktno propiše, da svi dobiju jednako, da se tako postigne ravnopravnost. S druge strane, uočljive su želje da se novim strankama i liderima da više prostora. Nema sumnje da su ovakvi pristupi

37