RTV Teorija i praksa

počiva na trajnim naučnim osnovama a ne na privremenim, ideološki ili politički motivisanim taktikama. Svaku ideološku doktrinaciju učenika i studenata treba zabraniti zakonom” (č1.5). Interesantno je da ova partija, koja se žestoko bori za dezideologizaciju nastave i njeno striktno utemeljenje na „trajnim naučnim osnovama” predlaže da treba„u školu uvesti versku nastavu po slobodnoj volji”. Nedoslednost stava o dezideologizaciji i naučnosti nastave je očigledna, bez obzira što se religiozna nastava predlaže „ро slobodnoj volji”. Kao što se vidi, nijedna parlamentarna stranka ne iznosi cjelovitu obrazovnu politiku, niti naznačava neke modernije.pravce u reformi obrazovanja i vaspitanja. Ni u jednom programu ne nalazimo sadržinsku stranu reforme, niti srećemo programe modernizacije i integracije obrazovnih procesa sa najnovijim trendovima naučnog i tehnološkog progresa u viskorazvijenom svijetu (sem što NSS pominje „savremeno agrarno školovanje dece i odraslih”). Što je interesantnije, nijedna stranka ne sagledava klasno-socijane apsekte obrazovanja, niti uspostavlja neku smislenu kopču ove sfere sa sferom nauke i kulture. Očigledno je da se u programskim dokumentima naših političkih partija obrazovanje tretira slično kao i nauka: ili politički instrumentalno, ili nikako. PLURALISTIČKI KONTEKST KULTURE Analiza partijskih programskih dokumenata pokazuje da je sada u višestranačkom Parlamentu Srbije po prvi put došlo do legalnog susreta dvije paradigme kulture i kulturne politike. Jednu paradigmu zastupa vladajuća Socijalistička partija Srbije a drugu najjača opoziciona stranka Srpski pokret obnove. Ostale parlije su, kao što je već naznačeno, kulturu samo deklarativno pominjale, ili je smještale u kontekst osnovnih Ijudskih i nacionalnih prava, ili ispunjavanja opštevažećih kulturnih prava razvijenih demokratskih društava, ali i međunarodnih konvencija

17