RTV Teorija i praksa

novinskog izražavanja, pridržavanja opšteprihvaćenih normi novinarske profesije, balansiranog iznošenja činjenica, tako i u odnosu na uvažavanje potreba čitalaca (Dennis, Heuvel, King, 1990:7). Na primer, i pored svih promena u medijima u Čehoslovačkoj javna glasila su u ovoj zemlji predmet naglašene kritike javnosti i stručnjaka zbog niskog profesionalnog nivoa izveštavanja, pristrasnosti, čak i štampanja netačnih informacija (Promene u istočnoevropskim medijima, 1990:27). Velika slabost medija u zemljama centralne i istočne Evrope leži u tome što većina novinara smatra da njihov posao nije samo puko iznošenje činjenica i izveštavanje o događajima, već da treba te činjenice da komentarišu i vrednuju sa stanovišta političke linije koju zastupaju. Čitalaštvo u ovim zemljama naviklo je da listove smatra političkim organima i stoga recipijenti očekuju da u njima vide ne samo fakte o nekom događaju, već i komentar zbivanja. Zato nije čudo što u ovim zemljama svaka politička frakcija želi da poseduje sopstveni list (Dennis, Heuvel, King, 1990:21). Transformacija od persuazivnog, polemičkog novinarstva ka faktografskom u kome se izveštava o pozitivnim činjenicama (mađa takvo novinarstvo u idealnom tipu nigde ne postoji jer svaka vest pored faktografskog jezgra sadrži i redundantni okvir i persuazivnu dimenziju, a pored toga vest se može komentarisati i samim izborom činjenica i načinom njihovog prezentovanja) svakako nije lako. U medijima ovih zemalja se prilikom izveštavanja ne ističe jasna razlika između iznošenja činjenica i njihovog komentarisanja, često ne samo sa političkog ili etičkog stanovišta, već i emotivnog. Većina novina i radio i televizijskih programa u prvi plan ističe vesti o političkim događajima i aktivnostima vlade i stranaka koje prelama uglavnom kroz prizmu viđenja pojedine partije, a malu pažnju poklanja vestima iz oblasti ekonomije i svakodnevnog života

49