Serbska pčela

- 67 -

сГ) цј № заборавило и изђ памети свое изгј 6 ило. Далћ Д а 6 Ремета у отвећљ стара времена осноЗ ана бнти морала показ је шш гђ и то, што Ка» неГ ур1кЂ често напоменЈТБШ вели: да е она , н . и КДИЗ^ ХР МЛ Л ОК ? Оп ОК'КДНк110 ЛЛСНИЦЕ ЛНДСТДС1Р налазиласе. Мм засадЂ о истои Свете Анастас ; е Церкви само то едно казати можемо, да е она п0 ЈстменомЂ „предашго" нћгда наши каЛЈђерица МонастБгрЂ 61.1.1 а. Овогђ Монастнра данасЂ нема; ио покраи Иерннвора велико-РеметскогЂ видесе 10штђ и садЂ сасвимЂ п орЈшени нћки спомени и зидине, о коима се или по ЈстменомЂ предаванго, или, може б&1тиу п по писдхенвша ј Б1бл1оееки н^ћгда бшвшима познатБ1ма, а садЂ забаченима податцнма и доказателствама, ј Ремети держи и припов^да, да с ј послћдни останци бБ1вшегЂ нћгда Св. Анастас !е женскогЂ МонастБ1ра, кои, 6 јдј 1 ш да се отт> давногЂ времена већЂ и изт> иреданјн народн ^гЂ изгј 6 јо , дае намЂ пј но право , да га међг наистар !е Церкве Сербске паметнике числити, а сђ тимђ и древностБ велике Ремете потвердити морамо. Держећи дакле, да МонасгБ1рЂ Ремета ни е посл-ћ „иаденЈн" СербскогЂ Царства, ј времена сирћчЂ Деспотска као КрЈшедолЂ, основана, но да е много старЈе побожности Хр1ст1инске „ Церковно заведеше, 4 ' за дужностб нашЈ признаемо, да отма, како намЂ време и обстолтелства бол^ћ допЈсте, да часовеЈ ),отдохновенЈн" нашегЂ испБ1тивант свештенБ! *