Bitef

26. septembar, 18h, Muzej pozorišne umetnosti Srbije

UVOD Prošlo je punih pedeset godina od osnivanja Muzeja pozorišne umetnosti Srbije i skoro isto toliko od kada je počela jedna divna saradnja, sa plemenitim ciljevima i sjajnim rezultatima, u koje i današnje generacije Ijubitelja i poštovalaca pozorišne umetnosti mogu da se uvere. Davne 1954. godine američki pozorišni stručnjak g. Henry W. Wells, profesor istorije pozorišta na Koiumbija univerzitetu u Njujorku, a ujedno i direktor Brander Matthews Dramatic Museum, inicirao je u okviru proslave

AMERIČKA POZORIŠNA FOTOGRAFIJA 19. VEKA

200-godišnjice visoke prosvetne ustanove Sjedinjenih Američkih Država, Kolumbija univerziteta, izložbu o razvoju pozorišne umetnosti u Jugoslaviji od njenih početaka do savremenog doba. Izložbu od preko 900 eksponata pripremio je beogradski Pozorišni muzej na čelu sa g-đom Milenom Nikolić, tadašnjim direktorom, koja je sa g, Wellsom imala intenzivnu prepisku. Izložba o pozorištu u Jugoslaviji bila je jedna u nizu "Šest specijalnih izložbi: Vodeća pozorišta malih zemalja* (Norveška, Hoiandija, Jugoslavia, Danska, Beigija, Švedska), uz podsećanje da je još osnivač ovog muzeja Brander Matthews (1852 1929), pre jednog veka istakao zajednički faktor pozomice u svim zemljama izlažući pozorišne modele i druge pozorišne objekte iz nekoliko zemalja, kako Istoka, tako i Zapada, “jer umetnost, pošto je proizvod duha, nije zavisna ni od obima, ni od veličine. Relativno manje zemlje i gradovi često su davali znatne doprinose. Suviše je slabo danas reći da niko ne smatra da duhovno vođstvo sveta u celosti pripada velikim silama," (Iz programa izložbe) Još u toku priprema jugoslovenske izložbe (decembarjanuar 1954/55) g. Henry Wells u pismu datiranom 11. juna 1954. g-đi Mileni Nikolić kaže između ostalog sledeće; “Danas sam Vam poslao i 123 fotografije za koje smatram da se može reel da su retke. One datiraju od 1850. do 1900. godine i predstavljaju, u izvesnim siučajevima, vrio rane godine fotografije. Predstavljeni su gotovo svi glavni giumci koji su nastupali u Americi u toku tih godina. Naravno, neki od njih nastupali su pre 1850, a drugi opet nakon 1900, no fotografije su gotovo sve bez izuzetka iz gore navedenog pehoda. Mislim da se u Evropi ne mogu naći mnoge kolekcije koje predstavljaju ovo polje američke drame. Samo nekoliko glumaca su veliki Evropljani koji su nastupali u Americi, kao Sarah Bernhardt, no gotovo svi su rodom Amerikanci. Kao što znale, u ono vreme se gotovo nisu mogli praviti snimci same pozornice, jer su kamere tada bile takve da su se snimci morali praviti u ateljeima. Upkos tome, fotografije su u mnogim slučajevima snažne. Šaijem Vam ono što smatram našim najboljim duplikatima i molim Vas da to smatrate poklonom našeg Brander Matthews dramskog muzeja vašem Muzeju... Želim da spomenem da neke fotografije nose oznaku Harvard Theatre Collection, ali Vas uveravam da su legalnim putem nabavljene od te ustanove. To je način kojim duplikati cirkulišu, ali oni koje Vam šaljem nalaze se na neobično dugom putu...” Naš Muzej je već u oktobru mesecu 1954. prikazao beogradskoj publici ovu izuzetnu poklon-zbirku, čiji je darodavac, g. Wells, tek dve godine kasnije, jula 1956,