Menično pravo. I

298

и прелази из руке у руку, те се п не може њен дужник извештавати о овим брзим и честим променама повериоца меничног. Баш са тога је п постављено правило, да је менични поверилац дужан тражити меничнога дужника п од овога захтевати исплату. Ову дужност меничнога повериоца изриче јасно 5. 187. а њу потврђује п напред наведени 5. 136. трг. вак.; она је апсолутна (сем што не постоји стварно у случају, кад је пмалац менцце у једно и њен до-

мицилијат — бр. 108, 310) и невршење њено има врло озбпљне последице — бр. 328. 810. — Исплата менпце може се с правом за-

хтевати кад се поднесе п сама меница; отуда је тражење псплате увек везано са показивањем менице, те се зове п п«однашање, презентација менице ради наплате. Онај ко то чини зове се презентант ; а онај коме се то чини, или од кога се исплата тражи презентат. Презентант може бпти ималац менице уредно легитимиран пли његов пуномоћник (пспореди ор. 151. одељ. 2). Презентат може бити акцептант, трасат п домицилијат (односно њихови заступници), т.ј. по свакој меници псплата се мора тражити најпре од акцептанта, ако овога има, иначе од самога трасата (од овога баш и онда кад би било и акцептанта за част — бр. 297); ако је пак меница домицилирана по са домицилијатом (бр. 108.), онда се од овога има п тражити псплата.

811. — Место ове презентације јесте место илаћања. (Јамо се п оно може још изближе определити — в. бр. 162; ако ово није учињено, онда се исплата има захтевати у радњи, односно стану презентата.

812. — Време ове презентације одређено је 5. 137. трг. зак, и пада на сами дан рока. Опога дана кад је рок плаћања менице — в. бр. 181 п след.

= ова се мора поднети акцептанту (односну трасату,