Otadžbina

БРАТО МАТО

243

кад ни попреко погледао, а камо ли да смо се кад споречкали. — Е, снашо, учини брато Мато и жалостиво одмахну руком, беше оно добар човек као добар дан у години. — Па видиш, брато, настави Смиља, ја не знам шта би ти рекао, а мени се све чини да би боље било да причекам још мало — Истпна, снашо, прпхвати Мато повукавши добро из чпбучпћа, тешко је, сама си.... куд ћеш пре. Али тек боље, мислим, и овако него намернти се на зло — А и овај свет, рече Смиља и пружи Мати чашу ракије, некако чудан, може свашта рећи : (< Ето није дочекала ни док година прође, него поитала брже боље!" — Оно н ја сам тако често помишљао, али ми је, право да речем, жао било да ти кварим атер.... рече Мато пруживши руком да узме чашу, али му рука тако нешто задрхта да се пола чаше нросу. — Болан брато, ето просу ти се ракија! учини снаша Смиља и пође да му доточи из бардака — Нека, снашо, немој бога ти! вели Мато и пресрета руком бардак да Смиља не долије. Доста ми је и ово... А ево већ и сумрак — ваља ми ићи! додаде брато Мато и устаде. — Баш ја велим да и вечераш мало, па онда мош. Како ћеш тако без вечере? Ваздан радио бога ми греота ! — Нека, снашо, вели Мато, вала ти као рођеној сестри Нек стоји другп пут.... А ваља ми наћи и Нешу, сутра ће ићи у чаршију, да ми узме мало дувана. — Реци му, бога ти, нек узме и мало соли. Требаће стоци, а немам баш ни трунка. — Немај бриге, снашо ! рече Мато и пође. А сад лаку ноћ! и