RTV Teorija i praksa

prema kojoj gledanje agresije redukuje agresivnost kod posmatrača. Ova pretpostavka je imala nekih potvrda u istraživanjima koja su vršena na studentima, ali nikakvih u istraživanjima koja su vršena na deci. Budući da je u terenskim istraživanjima veoma teško kontrolisati brojne neželjene uticaje, pribegava se laboratorijskim istraživanjima. Međutim, ni ona nisu lišena teškoća. Neke od njih nastaju zato što pojam agresije nije jedinstveno definisan, a druge zato što ne postoji jedinstven način merenja agresije (kao mera agresije u laboratorijskim istraživanjima se koristi agresivna igra, jačina elektro-šokova, skor na specijalno konstruisanim instrumentima itd.). Rezultati laboratorijskih istraživanja, koja autori navode, veoma su konzistentni: deca koja su gledala program koji sadrži nasilje, pokazivala su veći stepen agresivnosti; gledanje agresije, koja je nagrađena u večoj meri, izaziva agresivno ponašanje kod dece - gledalaca; deca su bila manje agresivna ako se ispitivanje efekata vršilo u prisustvu roditelja. Porast agresije u igri ukazuje na generalni dezinhibitorski efekat giedanja TV programa koji sadrže nasilje, ali ne definiše njegove socijalne implikacije. Laboratorijske studije su unapredile poznavanje uticaja TV nasilja na mlade. Pokazale su mehanizam učenja novih oblika agresije, pokazale su da gledanje TV nasilja dovodi do dezinhibicije, da gledanje nasilja utiče na decu da budu agresivnija prema drugima, u igri da biraju agresiju kao odgovor u konfliktnoj situaciji. Kao odgovor na pitanje koliko ovi zaključci važe u stvarnoj životnoj sredini, autori navode rezultate terenskih istraživanja koja

217