RTV Teorija i praksa

ulaze u naše planove produkcijske realizacije. Predstoji nam još i dalji napor u iznalaženju efikasnijih rešenja u ostvarivanju naše opšte-društvene težnje ka što bližem prožimanju kultura naših naroda i narodnosti i putem radija. Mislim da nije potrebno ovde isticati posebno specifičnost radija koji, kao sredstvo javne komunikacije, sa svojim raznovrsnim programima omogučava najširu cirkulaciju kvalitetnih dela naše muzičke umetnosti. Ako insistiranje na širu i sveobuhvatniju međustaničnu razmenu snimaka i emisija o jugoslovenskom muzičkom stvaralaštvu u kontekstu našeg opšteg društvenog kretanja verovatno ne treba posebno obrazlagati, mislim da je potrebno izneti neke argumente u prilog iznetog mišljenja o primeni čvrščih kriterija u valorizaciji dela naših autora ponuđenih za potrebe programa radija, Ovakvu orijentaciju prvenstveno nalaže današnje stanje u našoj muzičkoj kritici čiji se javni pokušaj vrednovanja novonastalih dela naših autora, pa i dela naše baštine, ne odlikuju jasno izrečenim stavovima o stvarnim kompozicijsko-tehničkim i estetskim vrednostima. Baš zbog nedostatka takve orijentacije u našoj muzičkoj kritici, pa i publicistici, muzički radnici na radiju moraju na sebe preuzeti veču društvenu odgovornost za valorizaciju dela koja plasiraju u svojim programima. Ovakva se potreba nalaže, s jedne strane, još i u odnosu na slušaoca, čiji se estetski nivo i muzička edukacija upotpunjuju jedinstveno ргеко dela sa neospornim muzičkim vrednostima, a sa druge, u interesu samog jugoslovenskog muzičkog stvaralaštva, čija je afirmacija u okviru šireg radijskog auditorija, pa prema tome i u širim đruštvenim okvirima, direktno zavisna od kvalitetnog izbora dela za programe radija. To su ukratko formulisani argiunenti u prilog insistiranju na čvršćim kriterijima u pogledu izbora dela za radijskd program. Tome svakako treba dodati i veliki značaj koji za program radija imaju tehnički kvalitet snimaka i, adekvatno, profesionalni nivo izvođačkog ansambla ili reproduktivnog umetnika.

36