RTV Teorija i praksa

realizatora njihovih ideja, tog nerazdvojnog i čudesnog kompanjona kakav je snimatelj tona. Ruka i uho u isti mah kao što je slikar ruka i oko u isti mah - snimatelj tona stavlja. da tako kažemo, na raspolaganje radio-reditelju sve ono što čini perceptivnu draž, raznolikost, intenzitet, ukfatko - čulne kvalitete nekog radiofonskog dela. Dok je radio-reditelj više arhitekt celine ili pak dirigent koji organizuje i nameće ritam, snimatelj tona sa svoje strane, sjedinjujuči često u sebi velike umetničke sklonosti sa naučnim i tehničkim znanjem, bio bi pre kolorist, veliki praktičar, u direktnom kontaktu sa materijom koju treba uobličiti. Završeno delo bi takođe trebalo da nosi - pored imena autora i glavnih glumaca - dva združena, nerazdvojna i neophodna potpisa: potpis radio-reditelja i potpis tonskog snimatelja.*

Prevela s francuskog,

Ljiljana Cvijetič-Karadžić

• Jean Tardieu, Crandeurs et faiblesses de la radio, zbirka tekstova više autoraizd. UNESCO, Paris, 1969, str. 62-66.

111