RTV Teorija i praksa

razmera. Snažna stvaralačka koncentracija, inspirativna umetnička doživljenost svake epizode pretvorene u deo nadahnute celine (iako svaka epizoda opstoji kao izraziti rezultat) - demantuju konvencionalnim postupkom održavano shvatanje o inferiornosti televizijske serije i superiornosti filmskog stvaralaštva. Ipak Fasbinderov primer (i nekoliko nezaboravnih serija) potvrđuje da je suprotstavljanje ustaljenoj i uhodanoj proizvodnji na televiziji mogućan ali ne i lako ostvarljiv put jedan (bar u kvantitativnom određenju) nov način filmskog stvaralaštva ogleda se u proizvođenju filmskih dela na osnovu materijala televizijske serije. Nekada se jedno filmsko delo snima uporedo s televizijskom serijom. (Do apsurda je doveden način rada na seriji i u realizaciji filmskog dela u primeru jednog našeg ratnog spektakla, odnosno filmovane zbirke događaja iz rata, kada su, obrađujući istu temu (s istim scenaristima i glumcima!) snimali jedan filmski i jedan televizijski reditelj - odvojeno. Na istom mestu prvo je snimao „svoje” kadrove televizijski reditelj, pa je potom to činio filmski reditelj koliko mu je po scenariju bilo potrebno. Česti su primeri da se od materijala televizijske serije, posle dobrog prijema kod gledalaca i kritike, montira film. Ili se, uporedo, snima film od delova scenarija televizijske serije, da bi se ostvario komercijalni efekt Od takvih filmova sedma umetnost nema mnogo vajde. A za stvaralaštvo na televiziji nebitni su učestali primeri serija nastalih na osnovu materijala snimljenih filmova Kod nas su uglavnom ovakav posao obavljali reditelji starije generacije, poznati po neprofesionalnom i neracionalnom gomilanju materijala koji služi za sastavljanje filma. Postoje reditelji koji snimaju duge i mnogobrojne sekvence, a potom, u montaži, otkrivaju da se