RTV Teorija i praksa

međuljudskog ponašanja, usvojen je i određeni model socijalizacije, dok je oslonac interkulturalnog poređenja nađen u morfološkim studijama bajki i mitova. Sa kvalitativnim pristupom uz pomoć matematičkog aparata, osnovu analitičkog modela čini trodimenzionalna matrica u čijoj se konfiguraciji identifikuju akteri, aktivnosti i akcije. Empirijska evidencija uspostavljena je na uzorku po 32 emisije dečjeg programa bečke i beogradske televizije tokom 1987. godine ako podležu merilu o posredovanju vrednosti u međuljudskom ponašanju. Već se u strukturi uzorka, uključujući razmenu i nabavku iz drugih zemalja, očituju bogatiji izbor i produkcija TV Beograd. Globalna analiza zastupljenosti tri dimenzije otkriva da se u beogradskom programu isti broj aktera nalazi u većem broju aktivnosti i akcija, što upućuje i da je Beograd komunikativno aktivnija sredina na osnovu „imanentnog kulturalnog izbora” dečjih emisija. Počev upravo od ovakvih podataka procenjivali bi se, po istraživačima, perceptivni i receptivni uslovi prijema određenih programa u auditoriju. Komunikološka interpretacija rezultata najpre utvrđuje neke podudarnosti, a zatim i značajne razlike između dva grada. Pošto se istim brojem aktera u Beču objašnjava veći, dok u Beogradu manji broj interakcija, postoji u prvom gradu veća akciona saturacija kod manjeg broja aktera. Iz različitih učestalosti tipova aktera u interakcijama zaključuje se da uređivanje u TV Beograd računa s višim dostignutim stepenom socijalizacije kod mladih gledalca ili teži podsticanju njenog bržeg razvoja. Praktična vrednost nalaza, smatraju istraživači, znatna je ukoliko se uz pomoć analitičkog modela planiraju produkcija i repertoar dečjih programa, a iz đobijenih rezultata ocenjuje uspeh u podsticanju odgovarajuće socijalizacije dece. Razuđenost komunikacione situacije u beogradskim emisijama potvrđuje se i u ostalim podacima o zastupljenosti pojedinih aktera. One se od bečkih

166