RTV Teorija i praksa

naziv zakon ili pravilo), omiljen među profesionalnim muzičarima. U VI veku (ili tačno 586 godine) pre nove еге, aulet Sakadas u Delfima je, prilikom Pitijskih igara, na svom dvostrukom aulosu (vrsta oboe) instrumentalno prikazivao borbu između Apolona i zmaja u pet delova: preludijum, prvi napad, samu borbu, trijumf posle pobede i smrt zmaja sa oštrim preduvanim tonom kada čudovište izdiše. Na z.avršetku svoga rauziciranja Sakadas je i docnije uvek bio nagrađivan ekstatičnim izrazima odobravanja. A ta, u suštini, programsko-muzička tačka označava i prvi nesumnjivi podatak o nastanku jedne nove muzičko - autorske pojave namenjene upravo muzičkoj zabavi i rekreaciji duha, pa smo tako i naslovili ovaj naš pismeni podsticaj za razmišljanje o odabranoj temi. Naporedo sa ~Nomosom“, na granici između mita i stvamosti, preistorije i istorije, javlja se Arion (Apicov, rođen oko 600. godine pre n. e.) sa svojim ditirambima koje su pevači pevali i recitovali uz učešće maskiranih horova, pa je tako docnije nastala tragedija. Svakako ne slučajno u približno isto vreme javlja se i starogrčki legendami pesnik Stezior rođen 640, umro 555. g. pre n. e.), koji je stvorio lik pastira Dafhisa (Aa<j)viQ, najomiljenije ličnosti bukoličke poezije posvećene stvamom i idiličnom životu pastira. Sve do pojave Teokrita (©B6kpiToQ rođen oko 320, umro oko 250. godine pre n. e.) i njegovih ekloga (екАоугј), pastirskih pesama iz prirode, koje su suštastveno idilične, zbog čega su i nazivane idilama (sisvkA.iov), Steziorovi ditirambi su u toj poetskoj vrsti bili vladajući. Pored ekloga Teokrit je pisao i epilije (kraće epske pesme) i epigrame u njihovom antičkom obličju, a muzičkoj zabavi kao najeminentnijoj rekreaciji duha je, zajedno sa svojim savremenikom Herodom ili Herondom ili Hpcov6aQ živeo u trećem veku pre n. e.) ostavio u nasleđe i više kratkih scenskih ostvarenja u stihovima pod tada poznatim nazivom ~mim“ (grč. pipoćj ili lat. mimus), nastavljajući delatnost Sirakužanina Soffona prva polovina petog veka pre n. e.), koji je mim pisao u prozi. U starom Rimu su tvorci književnog mima Laberije (Laberie Decimus, rođen 106, umro 43. g. pre n. e.) i naročito Vergilije (Publius Vergilius Maro, rođen 70, umro 19. g. pre n. e.), kao najistaknutiji pesnik Avgustovog doba, sa kojim se zajedno obrazovao u govomištvu kod retora Epidija. Docnije je (sa Horacijem, Propercijem i drugima) pripadao Mecenatovom književnom krugu, pa je na podsticaj književnog kritičara Poliona (A. Polion) napisao deset pastirskih pesama nazvanih ~bukolike“ (grč.pouKoA.iKO<!j= pastirski) ili „ekloge. „ Izpribližno istog

140