Ustavno pravo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca

362

КРАЉ

старство његов подсекретаријат везан. Тиме се објашњује зашто подсекретари не полажу заклетву Краљу као министри (они не стоје непосредно под Краљем, него под министром). Осим уставних прописа, других прописа о подсекретарима нема, јер нов закон о централној управи није још донет. Отуда многа спорна питања. У Уставу се каже, да he се подсекретарпјати установљавати према указаној потреби. Ко је позван да ту потребу констатује: законодавац или управна власт? У пракси, то јс питање решено у корист управне власти; на пр. указом од 9 августа 1922 постављен је један подсекретар при министарству финансија за послове генералне дирекцпје непосредних пореза, посредних пореза, царине, катастра и државног правобранилаштва; указ о постављењу подсекретара био је у исто време и акт о установљењу подсекретаријата. Друго питање. Када се један део послова издвоји из једнога министарства у подсекретаријат, онда тим пословима не управља министар, него подсекретар; министар задржава само право надзора. Докле тај надзор иде? Цео однос између минпстра и подсекретара још је неодређен. Из Устава дало би се извести само ово: (1) Подсекретар не премапотписује краљеве акте којп се тичу његових послова. За краљеве акте Устав тражи безусловно премапотпис једнога министра. (2) Подсекретар не потпада под уставне и законске прописе о министарској одговорности; они важе искључиво за министре. Ово не значи да за послове подсекретаријата не би одговарао нпко: ни подсекретар, јер не потпада под прописе о министарској одговорности, ни министар, јер су ти послови издвојени у нарочити подсекретаријат. За те послове одговорност би лежала на оном министру при чијем је министарству подсекретаријат установљен. Подсекретаријат није одвојен у засебно министарство; он је још саставни део једнога од постојећих министарстава. Министар који стоји на челу тога министарства, јесте одговоран за оно што се ради у подсекретарпјату, као што је одговоран за све оно што се ради у појединим оделењима његовога министарства. Према овим уставним начелима, подсекретар није ништа друго него административни и парламентарни помоћник мпнистров. Административни помоћник у толико, у колико један одређени део послова свршава место министра (овде нарочито долази потписивање унутрашњих аката); парламентарни помоћник у толико, у колпко за један одређени део послова даје место министра обавештења у парламенту. Од обичног помоћника министарства подсекретар се разликује у овоме: (1) он је, као и министар, привремени политички орган; (2) он се не поставља за све послове министарства, него само за одређене категорије послова; (3) његове функције нису само административне, него још и парламентарне.