Vojin

ИЕЛИ МАРКОВИЋА

403

сти, уздигне ласкаво и примамљиво дови1ање, да се унутрашња вредност оцењу1е по богаству и по положа1у, допушта да се лаж узвиси над истином, реч над делом. На мекано1 свили и кадиви спава се и иочива добро, то 1е узрок да. се тако навикнемо на вечни дремеж и на вечно спавање и лежање. Тако посшемо троми, и њежни, иза њежности долази слабост, за слабошћу долази страшљивост, а страшљивост 1е мати лукавства. Тако се у миру пропада и душевно и телесио. Место добродетељи ко1е се у рату зачеђу1у и снаже, обвлађу1у и преотимл>у мах пороци, место живог духа и воље, насте чама и дрсмеж.. Па као што 1е ветар и киша, као што 1е гром нуждап, да прочисти окужену атмосФеру, тако 1е нуждан ират, да прогони овутрулеж, да остарела и дотра1ала начела истисне а новима отвори пута и начини место, да нов свежи живот задахне у нови нарашта1. С тога и 1есте управо рат процес — поход — преобража1а човечансаог, 1ер ничега, доиста на нашо1 земно1 СФери , нема , што тако брзо и величанствено развша савршенство, за ко1е су људи способни, као што то чиии рат. Зар 1е тако премудрост промисла хтела, па и наредила, да сваком елементу други непри1атељски елеменат на супрот сто1и, да се на та! начин ни1ањем — балансирањем — то на 1едну то на другу страну, одржи вечна равнотежа света. Са погледа државног и народњег натосле, рат 1е господо помицање, окретање око цели народњега живота. Слободу народњу или изво1евати или бранити, то 1е, због чега раг поста1е највећа светиња, 26*