Glasnik Skopskog naučnog društva

238 Гласник Скопског Научно Друштва 70

~

великим, гледајући у жени: „А! Што ги стојите, ви женир“ Каде ево, брате, како љуши оси 60 ожени, те једни ме јурив, а други тегну, па други бију шакама, па други с папучама. Али једна жена, која се именува Мушка Божана, Оцедарка, те ме уфати от трагу за петраил, па петрахил за гушу, и ме обали долу на земљи. М тада чух једин глас от неку жена која каже: „Не дајте тако жени, које грехота. Па поп наши прква у руки држио, па ће данас уфати клетва, те никако не можемо децу да завртимо у животу.“ Те тако ме оставише јеле жива и из црква изјурише мене напоље. А они људи које беху наређени да мене пазат и бранат, они нису смејали да приду при они жени да ме одбрану, да би не паднали суду. Но они одма одоше во митрополија, јавише владику како биде они љарма. М одма владика оде код паша, те тужио устно. Али они жени 60 изидоша из цркву те пођоше по сви махала. Скупише се до двесте жени, па написаше арзовал да поп Јован Бурка у цркви поломио бљуда со пшеници које ми за мртве донели, и поп полудео, те поче нас жени да пофата и осрамоти при толико жени, па зато смо га били и изјурили от црква, па ми тражимо своја чест. Али пак паша паметан и вако одговорио: „Види се да то је лажа ко не може такву срамоту у цркви да буде при толико народ, но велика је срамота да ваши мужи шта су вас наставиле и себе да безчестите и на ваши мужи големо безчестије сами донели“. А и то када донесоха онај арзовал сви двесте жени копно уђоше у конак да даду арзовал. Али када догледа |јусбаша Бекир-ага Флинта, одма изиде сос грбач у руки на сусрет да види шта иду толико жени и чинат велику љарму. И позва на врата заптији, испре пред врата сос пушки, те ги не пушти у конак но ги пита: Шта вако безобразни идете во царски конак А они вичу у глас: Да ћемо ми код пашу, имамо велику муку. Па јусбаша каже: То тако код паша не се ходи, но што имате муку, ви напишите арзовал, па само једна или две жени донесите на паша. Па они вако кажу: Ми имамо арзовал писан, па вако сви ћемо га дати пашу. ИМ пак им каже јусбаша: Дајте мени арзовал, да ја понесем горе кот паша. Но они не дају, но вичу у глас: Ми ћемо сви код пашу. Па јусбаша на заптије запрети да не би попустили да не уђев жени, но сам оде горе код паша јави ову љарму. М одма слезе долу те повиче на заптије арнаутски: Јурите ги напоље! А сам јусбаша сос грбач поче да бије жени. М одма жени подадоше арзовал њему. И он узеде арзовал, и каже: Идите ви, ја ће да предам пашу, па од вас једну или две мени дојдите тражите арзовал. Али они: Сада ми тражимо. (Онда када почеше заптији да ги јурив, па јусбаша сос грбача по д..е само две жени градски удари и спискаху да плаћат и да бежат. Онда јусбаша поче да удара на они жени што су биле у град по крајини селски. (Они су биле сос кожуси, те нарочно удара да пуцат кожуси: пу, пу, пу, па. почеху да бегат от конак напоље. М тамо су стајале по сахат, и после побегнале. Али, брате, одма еснафи се сакупише опет во велико шкољо, и одма пишу мазар да Пајсије го дигну от Скопље. ИМ одговор дође от Цариград: Пајсија ће да седи во Скопље патријаршијски владика за онај народ што познаје патрикану, које су се повратили от речени. Бугари схизматици опет православни. А Бугари-те нас православни-те ни нарекоше гркомани и Грци.

И то тако иде близу две године. МИ речени Бугари су чекали да им дође бугарски владика. По царски заповед дојде једин Грк владика, наречен Бугарин, по име Доротеа. М тада они попови што беху се повратили патријаршеска страна одоше опет схизматичка страна. М тога. останахмо само двојица, прота поп Јован Ћосовић и ја поп Јован Бурковић, и једин поп селски драчевски, које беше родом Грк, али и славјански читаше, но село-то го. неће зато што је Грк. И он дојде во град да седи и без епархија. Но то време се. правеше у Скопје станица и железница, и много човеци, странци и Грци, радеха за железница. Но ми бехме патријаршеска страна само двадесет и девет кући православни, и имаше Власи по ханишта-та што седеха, једни златари, други терзији, други ханџији, али и то су били до 20, до двадесетина човека Власи без фамилији, и то по ханишта. М док не бје дојден бугарски владика, они вси Власи идеха у наша црква, во Свети Спаса. М пошто дојде бугарски вла-