Narodna milicija

General- major Nikola Božanić

O RAZVITKU NARODNE MILICIJE

Od prvih dana okupacije naše zemlje od strane fašističkog okupatora, najbolji deo naših naroda svrstao se pod borbenu zastavu, predvođen Komunističkom partijom Jugoslavije i drugom Titom. Ta borba čiji je horoizam dostigao vrhunae, čiji Jo patriotski samopregor ispoljen u bozbroj bitaka, bojeva i drugih toških prilika, neshvatljiva. po svojoj formi i sadržini, za svakog onog ko je nije video i ogelio, nije -bila, slučajnost, već · rezultat istoriske nužnosti, snage i svesti avangarde naroda Jugoslavije — naše Partije. Komunistička partija kao jedina borbena stranka u zemlji, pošto su se ostale, kao po pravilu ili raspale ili stupile u službu neprijatelju, odmah po okupaciji zemlje, s obzirom na svoj pravilan stav prema fašističkom agresoru i imporijalizmu uopšte, poziva i diže narod u otvorenu oružanu borbu protiv okupatora i svih njegovih domaćih pomagača. Taj posao Partije i druga Tita niti je bio lak, ni jednostavan, svaka ozbiljnija groška učinjena, u toku Narodnooslobodilačke borbe, povukla bi za sobom teške posledice za čitav narod i našu zemlju. Pravilnost cilja i načina vođenja naše borbe nedvosmisleno je potvrđivana u toku čitavog rata, zatim je dokazana, oslobođenjem naše zemlje i konačno posleratnim uspesima, na obnovi i izgradnji, uspesima, naše prve Petoletke. Narodnooslobodilačkom borbom naši narodi Su izvoOjevali pravu i potpunu slobodu. Istovremeno oslobađajući se krvavo okupatorske čizmo i svih stranih neprijatelja, naši narodi oslobođeni su i svih domaćih izrabljivača i eksploatatora, birokratskos i korumptivnog činovničkog aparata, kao i svih dotadašnjih nenarodnih državnih ustanova i organizacija, Čiji je mehanizam ne samo omogućavao io nočovečno izrabljivanje i ugnjetavanje radnog naroda, no je bio i konstrukciono podešen da služi jedino tom cilju. i

Narodnooslobouilačkom borbom Wnrazbijen joe čitav državni aparat bivše Jugoslavije, koji su okupatori po dolasku u našu zemlju lako i jednostavno stavili u svoju službu, dopunjujući ga igprobanim fašističkim metodama, praveći ga na taj način divljijim i krvavijim no što je bio. Razjurena je dotadašnja državna vlast, koja je kod naroda izazivala samo strah i mržnju, uništena, je vlast nenarodnih vlastodržaca, koja se preko šake prodanih parazitskih duša sprovodila na narod, koji s njom nije imao nikad ništa zajedničko, pa čak ni onda kad je ona bila prividno demokratska, i ustavna. Narod je tu vlast osećao kao stranu i tuđu i istu je sa najvećim zadovoljstvom razjurio kada mu se zato pružila prilika. Sa, istom mržnjom i sa istom nevericom, gledano Je na opštinskog delovođu, poreznika, žandarma, finansa, sreskog načelnika, liferanta, irgovea, industrijalea, i ministra i zalo sa istim raspoloženjem narod se oslobodio od sviju njih i od režima, čiji su oni bili pretstavnici,

Rušeći staru protunarodnu vlast, naš narod je u toku svoje junačke Narodnooslobodilačkoe borbe stvarao svoju — narodnu vlast, kako u oslobođenim tako i u još neoslobodenim krajevima naše otadžbine, stvarao je vlast koja je pomagala i omogućavala bolju organizaciju njegove borbe, bolje obozbeđenjoe i zaštilu naroda i osiguranje njogove konačne pobede. Stoga su za naš narodni ustanak i organi narodne vlasti norazdvojno povezani jedno s drugim, kako po svom značaju tako i po svom vremonskom dejstvu. Nerazvijeni i nopotpuni narodni odbori kao počeci narodne vlasti, prošli su svoj dugi i naporan put ratnog i posleratnog uobličavanja, dok su izrasli u temeljne i snažno današnje državno organe. Uporedo sa jačanjem i razvojem narodne vlasti, jačala je i razvijala se i jedna od važnih tekovina Narodnooslobodilačke borbe — Narodna, milicija, kao izvršni organ narodne vlasti. Otuda su stvaranje i razvoj Narodno milicije neraskidivo povezani sa razvojem Narodnooslobodilačke borbe i razvojem i učvršćenjem organa narodne vlasti.

Skoro od-samog početka naše borbe na oslobodenoj toritoriji stvarane su posebne vojne jedinice sa zadatkom obezbeđenja reda, mira i održavanja bezbednosti uopšte u tim krajevima. U početku su ove funkcije vršili ili sam naoružan narod ili borei mosnih partizanskih odreda, ali razvitkom borbe, tim što je borba svakog dana primala, sve više karakter pravog rata, a vojne jedinice izgled regularno narodne vojske, pokazala se potreba da so redovne vojne jedinice oslobode tih zadataka koji su ih vezivali za jedan odrođen, a čosto i vrlo uzan teron zadaflaka, koji su bezuslovno uticali na njihovu oporafivnost, udarnost, disciplinu, vo,ničku čvrstinu i slično, te da, se isti povere spoocijalno obrazovanim jedinicama, koje bi pored vojnih zadataka imale i zadatak pružanje svestrane pomoći organima, narodne vlasti i čuvanje opšte bezbednosti na određenoj teritoriji. Ove jedinice su se u početku različito nazivale, kao na primer: partizanske straže, narodna zaštita, pa čak i milicija (u Šumadiji, Užicu, Zapadnoj Bosni), a direktivom MI hovnog štaba NOV i POJ od februara 1942 godine ti zadaci su дал partizanskim stražama, to je poslo takav naziv uzet kao opšti u svim krajevima naše zemlje, izuzimajući Sloveniju u kojoj je zadržan naziv: narodna zaštita. Skoro do oslobodenja ovo jedinice bile su saslavni deo nadležnog partizanskog odreda, koji je na njima imao vojničko rukovodstvo, iako se najčešće dogadalo da su iste organizovane od sfrane i po inicijativi mesnih i drupih viših OTgana narodne vlasti. Teritorijalna nadležnost pojedinih partizanskih straža poklapala se obično sa, teritorijalnom nadležnošću mosnogz organa narodne vlasti. Stoga Šlo je za vreme Narodnooslobodilačke borbe osnovni zadatak bio borba protiv noprijatelja, borba za oslobođenje zemlje, u vezi s lim sve Što ie bilo mlađe,

i