Naša stvarnost

REALNA POLITIKA 41

izbijala i ponirala, da u junu 1928 dobije nove oblike i ponova se vrati na 1918. To vraćanje odnosi se samo na jednu sfranu pro'blema: na pilanje opšteg izjašnjenja i procedure, dok je druga slrana problema, politička borba i stav masa koje poslavljaju taj problem, postao bilno različit od onog 1918. Tada su hrvalski seljaci bili sami. Hrvatsko građanstvo išlo je za polifikom hrvalskosrpske koalicije. Hrvatsko radnišivo nije imalo razumevanja za nacionalnu borbu seljaka. Seljaci su bili sami, izolovani, sa vođstvom koje nije bilo doraslo borbi — i ako je tu borbu stalno najavljivalo. To vođsivo isto je Tako i krivo, kao i politika radničkih stranaka, što je u toj istorijskoj siluaciji seljaštvo ostalo samo i fako 'paralizovano. Pitanje saveznišiva nije uopšte bilo konkretno postavljeno i rešavano. Danas, međufim, postoji jedinsivo hrvatskog narodnog pokrela. S druge slrane, drugi narodi i pokrajine nisu 'pofpomagale hrvašski nacionalni pokret. Bosna i Hercegovina bile su zabavljane agrarnom revolucijom koja je u svesti masa izgledala kao neposredna posledica pobede Srbije. |I zato je njihov zahtev bio: prisajedinjenje. Vojvodina je isto tako bila poprište agrarnih nemira, socijalna pitanja su došla na prvi plan, a nacionalna, kod srpskog elementa, samo kao reakcija na Mađare. U Vojvodini je bio problem manjinski a ne nacionalan. Slovenačka, 'smešlena između lIfalijana, Nemaca i Hrvala, u borbi proliv procesa asimilacije, fražila je jednu državu u kojoj bi dobila pofrebne garancije za borbu proliv asimilacije, za održanje slovenačkog naroda. Glavna politička snaga je klerikalna, i kao takva nije mogla da prihvati hrvatski nacionalni pokret, koji je, zahvaljujući bra·ći Radić, bio borbeno anfiklerikalan.

V VARIACIJE NA ISTU TEMU

Glavna politička karakteristika svih ovih odnosa i pokreta bila je: strah pred masama. Organizovane slranke i grupe, politički ljudi i štampa, svi su nastojali samo jedno: da se mase obuzdaju, da se onemogući da one neposredno, kao subjekt, učestvuju u politici. U takvoj situaciji nastao je i Vidovdanski ustav, prva varijanta one političke linije čiji je osnovni zadatak bio i ostao do danas zašfita, održanje i organizovanje jednog određenog inferesa, prva varijanta one političke linije koju su i oni što su je vodili i oni što su je samo prihvatali, označavali kao realnu polihiku, a koja se, uslvari, rodila u borbi protiv jedne realne polifičke linije, jačajući na faj način sve više organizaciju, a slabeći sve 'više pozicije masa.

Naravno, da jedna ovakva politička linija ne može da se vuče po određenom planu i po shemama onakvim kakve su na počelku njenom postavljene. lako su mase bile isključene pri stvaranju te političke linije, iako se pri fome nije čak ni vodilo računa o ra– spoloženju masa, ipak se pokazalo da se jedna određena polifička linija ne može a la longue sprovoditi proliv masa. Zapravo, 'sva veština ovakve politike se i sastoji u fome da se jedna poli-