Nova Evropa

izmedju Rima i Carigrada, i sada nije više moglo da bude govora o ujedinjenju hrvatske biskupije sa solinskom nadbiskupijom, jer su dalmatinski gradovi bili vizantijski, a Hrvatska kao slobodna država uz Papu,

Ali je ideju Teodosija i Branimira primio, u izmijenjeni obliku, novi hrvatski ninski biskup Grgur. Kada je naime knez Tomislav, u dobrim odnosima sa Vizantijom, primio od Cara da upravlja dalmatinskim gradovima, uz titulu »prokonzula«, te kad je 923 godine ponovo uspostavljeno jedinstvo Hrišćanske Crkve, i Carigradski Patrijar odrekao se jurisdikcije nad dalmatinskim gradovima u korist Pape, hrvatski biskup Grgur htio je da on postane metropolitom nove Dalmatinskohrvatske Crkve, kako je to htio i Teodosije. Ali je Teodosije bio i splitski biskup, što Grgur nije bio, Grdur Ninski nije htio da a Splitskoj Crkvi kao nadbiskupiji ujedini sav teritorij stare Solinske Crkve, nego je on kao hrvatski ninski biskup htio da bade metropolit, Stvarno, on je i bio pravi nasljednik solinskih metfropolita: u njegovoj se je biskupiji, i u državi пјебоуа vladara čije su se granice poklapale sa dranicama njedove biskupije, nalazio stari Solin, i on je bio nasljednik Teodosija, koji je bio pozvan od pape Stjepana VI u Rim da primi palij, izričito zbog toga što je uspostavio granice stare solinske metropolije, Da je to tako doista bilo, t. j. da je Solin potpadao pod jurisdikciju ninskog hrvatskog biskupa, kaže sam papa Lav VI, u svome pismu dalmatinskim biskupima 928 godine: »Hoćemo da splitski Nadbiskup ima u zemlji Hrvata svoju sopstvenu biskupiju, kao što je u prošlosti to imala Solinska Crkva; jer ne može da biskupija bude ograničena gradskim bedemima, nego treba da se širi po prostranim krajevima, po varošima i selima, po dvorovima i crkvama, i u narodu koji joj je u davnini pridijeljen.« Iz ovoga je jasno, da u ovo doba, izvan bedema grada Splita, splitski biskup nije imao na hrvatskom teritoriju, na kojem je bio i Solin, nikakove jurisdikcije, te da je Solin potpadao pod Grgura Ninskog, -

Takove su bile crkveno-političke prilike u Dalmaciji i Hrvatskoj 923 i 934 godine, U dalmatinskim gradovima, u prvom redu u Splitu, bojali su se sada da Grđur ne nadje načina da svoju želju ostvari, S druge strane, nastao je medju dalmatinskim biskupima ozbiljan pokret da sada — kada su u personalnoj uniji sa Hrvatskom Državom i u jednoj i istoj Crkvi u kojoj je i ona — vrate svojim biskupijama stare teritorije, koje su oni u prošla vremena, prije osnivanja Hrvatske Crkve, imale. Predstojala je žestoka borba; na jednoj strani Grgur, koji je nesamo htio da brani svoju hrvatsku biskupiju, nego je nastojao da pod vlast hrvatskog biskupa podvrgne i dalmatinske biskupije; s drufe strane svi biskupi dalmatinskih

11