Nova Evropa

na neke najvažnije momente. Iza pada Vizantije (1204) nastadoše iri države, u koje se skloniše ostaci vizanfijske veličine i moći: Carstvo Nikejsko, Despotat Epirski, i Carstvo Trapezuntsko; ali je ovo treće bilo tako udaljeno, da za Balkan nije imalo značaja. Carstvo Nikejsko i Epir postadoše medjutim nosiocima vruće želje Grka, da ЈаНпсКкоба došljaka što prije slome i izbace iz Carigrada, te oni stupiše u živo пабјесапје, Velika je zasluga Savina, što je bio dobro obaviješten, pa je znao da Carstvo Nikejsko ima više izgleda na uspostavu grčkoga carstva i Carigrada; i zato je godine 1219 lično otišao u Nikeju, da ondje pregovara o pitanjima za koja je nekad -bio nadležan Carigrad. Stro8o po kanonskim propisima, morao bi Sava bio ići najprije Arhiepiskopu Ohridskom, jer je veći ___dio ondašnje Srbije spadao pod njegovu crkvenu jurisdikciju. Ali je on, finim diplomatskim taktom, usput svratio u latinski Carigrad, netražeći ondje ništa, a onda u Nikeju, odijevajući i ovaj put političke poslove svoga naroda u crkveno ruho: on је зато фадо, да Srbija-Raška dobije svoga arhiepiskopa. Pouzdano držim da bi značilo nepoznavati Savu, kad se ne bi Dpretpostavilo da je on, u isti mah, pregovarao i o proglašenju . Srbije kraljevinom, pa i o eventualnom savezu izmedju Srbije i Nikeje protivu Latinskoga Carstva, kano i o inim zajedničkim - političkim pitanjima, Svakako stoji, da je Sava postigao svoju namjeru, isposlovao za Srbiju čast arhiepiskopsku {dotle je Postojao samo episkopat u Raškoj), dapače je sam odredjen za АтћерлаКора Srpskog, Na povratku, svrati Sava па Atos, uredi ondje mnoge pojedinosti, ukloni zapreke, i povede iz Hilendara sve one kaludjere - Srbe za koje je držao da će biti upotrebljivi kao episkopi i ostali dostojanstvenici nove crkvene organizaciji u Srbiji, Rezultatom ovoga puta bila je faktički osnovana Srpska Narodna Crkva, jer nikada ne bi Grci, da nisu bili pregaženi i poniženi, i da nisu očekivali od pravoslavnih Srba pomoć protiv omraženih Latina u Carigradu, dali srpskoj državi Arhiepiskopa i toliku crkvenu samostalnost, A bez srpske arhiepiskopije u godini 1219 ne bi bila mođfuća srpska patrijaršija u godini 1346, Zato je već samim podignućem Save _ па čast Arhiepiskopa faktički postavljen temelj Srpskoj Narodnoj Crkvi, i svi daljnji koraci u tom smjeru, a naročito formalno proglašenje autokefalije (1346, na uskršnjem saboru u Skoplju) od Dušana Silnog, nije bilo drugo do prirodna posljedica, etapa u razvitku koji je rijetkom sigurnošću i promišljenošću inicirao Sava. Protest nadležnoga .Arhiepiskopa Ohridskog {Dimitrija Homatijanskoga), koji je zastupao nesamo strogo kanonsko nego i grčko-nacijonalno gledište, osta bez odjeka, — Sava, kao nenatkriljiv diplomata, znao je i ovome aktu povrijedjene grštine oduzeti svaku oštricu i osujetiti mu uspjeh,

5