Nova Evropa

тајезфа боуог: оуај ргјеуод о пекакоуџ »с1ббепји бг]а« (očigledno, »cleared his throat«, ili slično) mjestookašljanju ili hrakanju; kao što isto tako doslovno, i pogrešno, prenosi: »Živjeli su od dana do dana, od ruke do usta«, za englesko »from hand to mouth«, što stvarno znači »siromaški, bijedno, više gladan nego sit«, Il, idiomatsko, tako karakteristično englesko »bread and butter« Omasušni kruh«) u našeg je prevodioca »potreba za kruhom i maslacem«; a kad razbojnici poviknu na vojnika: »Da nisi pisnuo, mi se ne šalimo« ({»we mean business«), ovaj prijevod drži se drčevito riječi: »Mi mislimo na posao«! Gdje je riječ o predjelu ili obzorju, a u originalu vjerovatno stoji »scene«, tu se u našem prijevodu nalazi »pozornica«; »free« je uvijek »sloboWdan«, i kad znači »besplatan« (»slobodno prenoćište«, »slobodni veteranski ured za zaposleпје«), Јоб је gore, ako može biti, kad se englesko »So and So« prevodi sa »(prečasni) Tako i Tajko«, ili >rain or no rain« sa »kiša ili ne kiša«! Tako običnu riječ kao što je »rotten«, ovaj ргеуод ас 5 епбјезкоб poznaje samo u njenu prvom značenju: »Život je bio tako prokleto gnjile! A koliko je »rotten« cio ovaj prijevod, najbolje dokazuje stalno ponavljanje riječi sipati ondje gdje joj nikako nema mjesta (vjerojatno za englesko »rushed«); »Regruti su sipali u Fort Slocum«, »Na večer su ljudi počeli sipati iz bezbrojnih kućnih vrata« {šta su počeli sipati — sebe?), »Wobbliji su sipali u Seatile iz Tacome«!,.,

Ovaki primjeri mogli bi se nizati u nedogled, ali čemu? Žar nije već iz ovoga što smo naveli jasno, da se ovdje radi o prijevodu s engleskoš po uzoru prijevoda 5 пјетабков Какуе smo imali prije jedno sto godin4 i više; a ipak је to sramota kod tolikih stoljeća »naše kulture« i kod današnjeg stanja i nivoa svjetske prijevodne književnosti, Medjutim, ponavljamo, prijekor ne pada toliko na prevodioca koliko na izdavača, koji rasturuje knjigu medju široke slojeve čitalaca, pa nosi odgovornost za ono što nudi i daje, i ne smije davati — šljunak za zlato, Znati kupiti papir i štampati knjigu, to je industrijski posao; organizovati prodaju [za broširanu knjigu od 70 dinara u prodaji traži »Binoza« četrdeset dinar4 više nego za istu knjigu u pretplati!), to je akviziterski posao; a prevoditi, i naći dobra prevodioca, to je književam posao, Voditi računa samo o ona prva dva posla, ne znači još biti izdavač, Treba svaki da ostane kod svoda posla, pa da — što rekao onaj naš Dubrovčanin »ili govori onako kako je odjeven, ili da se odjene onako kako dovori«! U tome vidimo mi pravu krizu knjige koju treba liječiti, i zloupotrebu knjige koju treba spriječiti,

Гаро Медате.

567