Nova Evropa

пабопот да ихтавје do datih dimenzija, nedo је takva i tolika blagodareći samo slučaju ili sredstvima, a »sredstva ljude čine velikima«, pa bila ona tudja ili vlastita tekovina, Izvor njihove sile nije u njima samima, nedo su združeni s tim mrtvim sredstvima, sa njihovom potencijalnom snagom, koja je faktični izvor majvećes dijela sile kojom raspolažu. I zato što ta sila ne raste neposredno iz njih, ona naglo slabi, troši se, nestaje je iz njihove vlasti, te bivaju poliskivani u pozadinu, Turska se sila ne razvija dinamično, ona počiva ma rezervi potencijalne sile sredstava, koja su mrtva, pa se njihovi rezultati upotrebe i kretanja ne oživotvoravaju i ne pretvaraju ponovo u silu, da bi ova dalje opet djelovala na ta sredstva i izazivala njihovu izmjenu, Suproistavljeno »turskoj vjeri«, Njedoševo »hrišćanstvo« je meprekidni izvor žive sile, pa je zato ona отбалзка, dinamična i u rašćenju, jer izvire iz živoga i пуобуотпоба, а пе iz mrtvih stvari, iz orudja, a kome zakon (dakle, pravo) leži u orudju, u topuzu, a ne u njegovoj živoj, prirodnoj sili, „tragovi mu nečovještvom smrde«, Jedna tekovina, dakle, i jedno pravo ili sloboda, vrijede samo onoliko koliko je u njih sile uloženo, a to opet znači onoliko koliko sile mogu da proizvedu,

Ро Мјебобеми pojimanju, Turci nijesu junaci kao CrnoSorci, jer omi svoju sil ne znaju i neće da upotrijebe u svrhu ostvarenja svoje slobode i uspostavljanja za njeno održanje nužnoga prava, kao što to čine Crnogorci, koji svom svojom silom stvaraju samo slobodu i jedno svoje, Borštačko, pravo, Junak je onaj ko imade volje i nagona da svu svoju silu upotrijebi u svrhu ostvarenja i alirmacije svoje slobode, pazeći strogo da tu potrebu ne prekorači, Njegovo osjećanje čojslva, te gorštačke etike, mjerilo je o pravcima i grauicama u kojima se i do kojih može sila razvijati i uzimati u upotrebu, A. posjedovanje #05 mjerila Nječoš je poricao Turcima, kao simboličnim i onda Talktičnim nosiocima sile bez ograničenja u upotrebi, te da bi bio dosljedan uvjerenju da ga oni zaista nemaju, om пе priznaje da je jedan dio od svih onih tekovina koje posjeduju rezultat njihovih borbi, njihovih »djeistvija«, nego kaže: »San pakleni okruni Osmana, darova mu lunu k4 јађики, Доба gosta Evropi Orkana«, A zatim: »Vražje pleme pozoba narode, dan i narod kako ćuku tica«,., Zato što toga mjerila Turci nijesu imali, oni nijesu mogli biti ni nosioci odnosnih vrlina: čojstva i junaštva, Vrlina junaštva je povrijedjena alo se sila nije ovaplotila u ličnosti ili narodu kao individui, nego je poklonjena, »darovana«, doletjela »kako ćuku tica«, te ako se ona, me upotrijebi u svrhu realizacije slobode; a vrlina čojstva povrijedjena je onda kad se prekorači stvarna potreba u njenoj primjeni iznad ome koja je nužna za ostvarenje slobode, Мјебов tumači kao da je Turcima sila ideal, a Crnođorcima samo sredstvo u borbi za postignuće jednog ideala, Vrijednost faktične

55: