Nova Evropa

вуезст » ега штпоба Мазђедзфуа«, Која је розуебепа Ризла (1934), Uredništvo veli: »Naša je zadaća usvojiti sve što je. Puškinovu nasljedstvu zdravo, životno, i revolucijonarno, sve što može da bude iskorišćeno za gradjenje kulture besklasnosš socijalističkog društva«. A prošle godine, na konferenciji komsomola u Gorkija Gradu (bivši Nižnij-Novgorod), izdlasana je slijedeća rezolucija: »Ima se priznati, da izmedju Puškina i našeg doba postoji znatna veza, koja je u tome: da su najbolje Puškinove Želje realizovane mjerama Središnje6 Odbora Komunističke Stranke, pod vodjstvom уодје пагода, druša Staljina«. Da bi se učvrstila pozicija Vlade, i opravdao kult Puškina, jednog od prije toliko proganjanih buržoaskih pisaca, sovjetska štampa služi se neoborivim autoritetom nepogrješivos Ljenjina, čija su mnijenja za sve obligatna, barem formalno. Ljenjinova udovica, N. K, Krupskaja, naprimjer, slučajno je rekla jednom prilikom da je »više od svega Vladimir Ilijić volio Puškina«, i sada sovjetska kritika nefaljeno svako svoje pozitivno snišljenje o Puškinu potkrjepljuje ovom Ljenjinovom izjavom. Tako je poznati I. Jofe, posvećujući ovom pitanju poseban članak (»Literatura i Iskustvo«, 1931, VJ, svoja duša razlaganja o Puškinu rezimirao ovom maglovitom formulom: »Puškin i Ljenjin, to su dva protivna sistema; ali su ovi različiti sistemi imali jednake funkcije«. A baš sada radi na problemu »Puškin i Ljenjin« i puškinist sveučilišni profesor N. K. Piksanov. Ali se već, postepeno, uz ime Ljenjina pojavljuje — kao drugi neoboriv argumenat — ime Staljinovo, te je van sumnje da се задапј kremljevski samodržac ubrzo potpuno istisnuti ime svogš predšasnika na moskovskom prijestolju. Moskovska »Pravda«, naprimjer, govoreći o ogromnom značenju Puškina, nadodaje: da Puškinov Jubilej sada dobija naročito značenje, jer pada baš u onaj istorijski čas »kada je rukom genijalnog mislioca i borca, druga Staljina«, napisana nova sovjetska konstitucija (»Pravda« od.5. Il, 1937), I ova sitna ali karakteristična činjenica jasno pokazuje pravi cilj sovjetske proslave Puškina, te daje jasan odgovor na zanimljivo ı važno pitanje: »Žašto je boljševicima potreban Puškin, ;

Kult Puškina stvoren je u Sovjetskoj Rusiji iz političkih razlo84, te predstavlja u stvari tek vješt taktički potez. Sovjeti prate sa velikom pažnjom sva društvena raspoloženja, te čim opaze i najmanju promjenu, trude se da je iskoriste. Oni su nesumnjivo zapazili, da u ruskom narodu u posljednje doba elementarnom snagom газји nacijonalni osjećaji; a Puškinov jubilej pruža im vrlo zgodnu priliku, da taj narodni zanos upute njima poželjnim pravcem, Povezavši oduševljenje ı patos:sa Puškinom, Sovjeti time odvraćaju narodnu pažnju od političkoživotnih pitanja i svu narodnu energiju upućuju na književno-

76