Nova Evropa

takvi da se napad na Komunističku Partiju i potcjenjivanje seljaka odmah iskorišćuje od strane cijele naše malogradjanske okoline. Nikakve oktobarske zasluge ne mogu prekriti činjenicu, da sitna buržoazija vidi u jučerašnjem junaku Revolucije svog današnjeg zastavnika. To je logika klasne borbe, koja je natjerala sve malogradjanske i birokratske slojeve našeg državnog aparata da izdigne Trockog kao svog predstavnika. — Kako je Centralni Komitet naše stranke u nastupu Trockog vidio signal za ofanzivu svih antikomunističkih snag4 i jedinstvenu parolu za ove grupacije, morao je iz toga povući svoje organizatorske zaključke. — Drug Trocki treba da bude skinut sa svog položaja u voOjJnoO-revOlucijonarnom sovjetu, i to ne zbog toga — kako on misli što Sa je partija rdjavo shvatila, već zbog toga Što mu njegovo političko skretanje oduzima potporu partije. Izgraditi vojsku a nemati potpuno povjerenje partije, nemoguća je stvar.e Svi elementi kasnijih napadaja Trockog sadržani su u ovoj logičnoj zbrci Kamenjevljevih izlaganja: pitanje permanentne revolucije, odnos prema seljaštvu, i odnos prema partiji. Napadaji koji su poslije došli, samo su svojom stilizacijom dotjerali do apsurda tvrdnje o osobinama t. ZvV. »trOcCkizma«. Ali, dok Kamenjev govori samo o političkom skretanju, doile u isto vrijeme govori Žinovjev o Trockom kao stranom tijelu uopće: »Trocki je u našoj partiji kroz sve vrijeme bio izraz za ono što nije u čistom smislu riječi bilo boljševičko. Njega, predstavnika neboljševičkog gledanja, stezao je okvir ljenjinističke taktike...«

Istina, Trocki nije bio stari boljševik, njegova partijska knjiga nosi datum Revolucije. A onda, Trocki je pristupio partiji sa svojim već izgradjenim stanovištem, stanovištem koje se naravno nije u svemu poklapalo sa načinom posmatranja stare garde. Naročito u sprovodjenju revolucije odvojilo se gledanje Trockog od većine partijskog vodjstva. Socijaldemokratski istoričar Artur Rozenberg ističe, da je 1917 Ljenjin prihvatio stanovište Trockog u pogledu sprovodjenja revolucije i njegovo je aktivističko shvatanje branio i usvOJIO u profivnosti sa »starom gardom« vodjstva, koja nije imala povjerenja u revolucijonarni pothvat. Drugim riječima: godine 1917, u stvari, Ljenjin je postao trockist, a

173